नीति र रणनीति मिलाएर कार्यनीति निर्माण हुन्छ


मिनबहादुर विश्वकर्मा, नेता, नेपाली काँग्रेस


मिनबहादुर विश्वकर्मा नेपाली काँग्रेसका प्रभावशाली नेता हुनुहुन्छ । उहाँ विभिन्न पदमा रहँदै काँग्रेसको केन्द्रीय सदस्य, प्रचार विभाग प्रमुख भएर काम गरिरहनुभएको छ । उहाँ यस अगाडि मन्त्रिसमेत भएर काम गर्नु भएको अनुभव छ । उनै प्रभावशाली नेता विश्वकर्मासँग सरकारको पछिल्लो अवस्था, कांग्रेसको भावी योजना, विकास निर्माण र जनताको सुख शान्तिका सन्दर्भमा गरिएको समसामयिक कुराकानी


तपाई सत्तारुढ दल काँग्रेसको प्रभावशाली नेता आर्थिक, सामाजिक, राजनैतिक लगायत सबै सन्दर्भमा मुलुकको पछिल्लो अवस्था कस्तो छ बताइदिनुस न ?


म लोकतन्त्रावादी दल नेपाली काँग्रेसको सिपाही । लोकतन्त्र भनेको नागरिकलाई खुसी बनाउने काम हो । अहिले हामी जस्तो संसदको पहिलो लोकतन्त्रवादीको लागि चाहीँ नागरिकलाई सुखी बनाउन नसक्नु ठूलो चुनौतिको बिषय बनेको छ । सुखी र खुसी फरक कुरा हो । सक्दा त नागरिकलाई चाँडै सुखी बनाउन भन्ने नै हाम्रो राजनीतिक ध्यय हो । तर अहिलेको सन्दर्भमा सुखी अलि परको कुरा भो नागरिकहरुलाई खुसी कसरी बनाउने भनेर हामीले जोड बल गरिरहेका छौ, हामीले राजनीतिलाई यसैमा जोडन खोजिरहेका छौ । यही जोडबल गर्ने क्रममा संसदमा उपस्थित दलहरुकाविचमा गठजोड पनि बदलिरहेको छ । अहिलेको बदलाबचाहिँ राजनीतिक अभ्यास र प्रयासको सबैभन्दा अन्तिम अभ्यास पनि हो । किनकि सबैभन्दा ठूला दल मिलेर संसदमा प्रतिपक्ष कमजोर हुने र सत्तापक्ष बलियो हुने परिस्थितिको जुन गठजोड बन्यो, यो हाम्रो राजनीतिको अन्तिम प्रयास हो । यसर्थ अहिलेको सबै खालको अबस्था र राजनीति पेचियो छ, जटिल छ । यसलाई ठिक ढंगले अगाडी बढाउन सकियो, देश र जनताको पक्षमा अगाडी बढाउन सकियो, पार्टी र ब्यक्तिगत स्वार्थ भन्दा माथि उठेर जनताका काम गर्न सकियो, उनीहरुलाई खुसी बनाउन सकियो राजनीति र मुलुक सहि दिशातर्फ अगाडी बढछ । यसैकालागी हामीले अहिले काम गरिरहेका छौ, जोडबल गरिरहेका छौ । अहिलेको गठबन्धनले काम गरिरहेको छ । यसर्थ मुलुकको आर्थिक, राजनीतिक, सामाजिक, साँस्कृतिक सबै खाले अबस्था त्यति सहज पनि छैन, अगाडी बढनै नसक्ने खालको असहज पनि छैन । अहिले हामी अवसर र चुनौतिको विचमा छौ ।


यसको मतलब यो सरकार विकास, निर्माण र समृद्धिको लिकमा चाहिँ छ हैन त ?


प्रत्यक राजनीतिक दलले निर्बाचनमा जनताका आकाँक्षा पुरा गर्छौ भनेका हुन्छन । त्यो आकाँक्षा भनेको एउटा भौतिक निर्मार्णका देखिने विकास र अर्को नदेखिने विकास हुन्छ सरकारले दिने दैनिक सेवाप्रबाह । प्रशासनिक सेवाप्रबाह सरकारले कति सहज, कति सर्बसुलभ, कति नजिकै भएर, कति चाँडो र कति देखिने गरी दिएको छ, अर्थात सिँहदवार कतिको घरघरमा पुगेको छ, यसलाई जनताले कतिको खुसीको रुपमा अनुभूत गरेका छन । जनताले एक्लै आएर आफुले चाहेको सेवा लिन सकेको छ कि छैन वा त्यो सेवा लिन उसले अर्को सोर्स लगाउनु पर्ने मानिस ल्याउनुपर्ने वा अतिरित्त मूल्य तिर्नुपर्ने छ कि छैन ? सेवा ग्राहिले सेवा लिँदा खुसीको अनुभूत ग¥यो कि झोक्राएर हिँड्यो । यसमा जनताको खुसी देखिन्छ । यसर्थ अहिले हामीले के भनिरहेका छौ भने जहाँ बिना सोर्सफोर्स काम होस, छिटोचाँडो र सहि मूल्यमा जनताले सेवा पाउन । सेवाप्रबाह र न्याय प्रसाशनमा सानो, ठुलो, गरिब, धनि, नातागोता, मेरो, तेरो केहि नहेरीयोस् । देखिने विकास निर्मार्णले मात्र नागरिक सन्तुष्ट र खुसी हुन सक्दैनन् । यस्ता नदेखिने सेवाप्रबाह र विकासले जनता चाँडो खुसी हुन्छन । किनकि अस्पताल, बिद्यालय, कलेज, खेलमैदान, ठुलाठुला भवन वा अन्य संरचना बनाएर, बढाएर मात्र नागरिक खुसी हुँदैनन् । खुुसी हुन त्यसमा दिइने सेवा सही र सर्बसुलभ छ कि छैन, पैसा नहुनेले पनि स्वास्थ्य उपचार र शिक्षा पाएको छ कि छैन । किनकि हामीले यसअगाडी थुप्रै संरचना बनायौ, थुप्रै अस्पताल र शिक्षालयहरु बनायौ, थुप्रै बाटाघाटा बनायौ तर हामीले नागरिकलाई खुसी बनाउन त सकेनौ । यसको रेलाईजेसन हामीले गरेका छौ, अहिलेको सरकारले गरेको छ । र यसमा सुधार हुने गरी, सुशासन दिने गरी यो गठबन्धनले अहिले काम पनि गरिरहेको छ । यसतर्फ यो सरकारको ध्यान पनि गएको छ ।


यहाँले यसो भनिरहँदा बजारमा उपभोग्य बस्तुको मूल्य अस्वभाविक रुपमा बढेको छ, महंगी चरम छ, कुनै पनि बस्तुको गुणस्तर राम्रो छैन, नियामक निकायको ध्यान पुग्नुपर्ने जसरी पुगेको छैन । यसले त नागरिकहरुलाई खुसी बनाउनसकेको छैन नी ?


यो विषयमा अहिले गठबन्धनमा भएका दुईवटै पार्टीले सरकारको ध्यानाकर्षण गराएका छन् । स्वयंम हामीले हाम्रो पार्टीको तर्फबाट यससँग सम्बन्धित मन्त्रालयका मन्त्री, सचिब, विभागका डिजि र नियामक निकायका मुख्य ब्यक्ति सबैलाई सँगै राखेर समेत हामीले यस बारेमा भनेका छौ । सचेत गराएका छौ । उहाँहरुको भनाई हामीले गरिरहेका छौ तर हामी थोरै छौ, हाम्रो जनशक्ति थोरै छ । विषेश गरेर चाडपर्वका बेला हामी जनशक्तिको अभाव हुन्छ । फेरी यस्तै चाडपर्बको बेला यस्ता अवाञ्चित गतिबिधिहरु बढी हुन्छन् । यस्तो बेला हामी सबै तिर जान नभ्याउने हुनाले कतिपय सन्दर्भमा समस्या आएको भन्ने छ । यसमा हामीले प्रहरीको समेत सहयोग लिएर यसलाई नियन्त्रण गर्ने गरीका योजना बनाईरहेका छौ, उहाँहरुलाई भनिरहेका छौ । यसलाई हामी गर्छौ । तर सुशासनको कुरा गर्दा चाहि मूल्य घटेर मात्रै सुशासन हुँदैन । मूल्य घटने र बढने कुरा माग र आपूर्तिसँग जोडिन्छ । हामी उत्पादनमा कमजोर छौ, बस्तु बाहिरबाट आयात गर्छौ । यस्तोमा मूल्य हाम्रो नियन्त्रणमा हुँदैन । त्यतिमात्र होइन हाम्रो बस्तु नभए पछि मूल्य निर्धारण समेत बिचौलियाको हातमा जानेदेखि बस्तुको कालोबजारी हुने हुँदोरहेछ । यसर्थ हामीले यसलाई नियन्त्रण गर्न एकातिर उत्पादनमा ध्यान दिनुपर्छ । उत्पादन बढाउनुपर्छ भने अर्को तिर भ्रष्टाचारी, घुसखोरी, कालोबजारी र विचौलीयाको अन्त्य गर्ने गरी नीति नियम बनाउनुपर्छ । अर्थात यस्ता गतिबिधि हुने, बढाउने कुरालाई सिष्टमै ब्रेक गर्नुपर्छ । यसतर्फ सरकार सचेत भएको छ, हामीले पनि सचेत गराउने र सुझाब दिने गरिरहेका छौ ।


तपाईहरुको अर्थात सरकारको यसतर्फ ध्यान छ, यो सरकार लोककल्याणकै लागि बनेको भनिरहनु पनि भएको छ, उद्देश्य पनि राम्रै होला, यसका लागि समस्या भए संविधान समेत संशोधन गरेर समस्याको हल गर्ने पनि भन्नुभएको छ । तर प्रतिपक्षलाई त समन्वय र सहमतिमा ल्याउन सक्नुभएको छैन, प्रतिपक्षको सहयोग त पाउने छाँट देखिन्न । प्रतिपक्षको सहयोग बिना त यो काम सम्भव हुने देखिन्न । अनि कसरी होला त उद्देश्य पूरा ?


अहिले मुख्य ठुला दुई दल एमाले र काँग्रेस मिलेर बलियो सरकार बनाएका छन् । यसरी बलियो सरकार बन्दै गर्दा प्रतिपक्ष कमजोर छ । यही सन्दर्भमा कमजोर प्रतिपक्षले हामीलाई बलियो सरकारले पेल्ला कि भनेर अलि अत्तालिएको छ, अलिक आक्रोसित भएको छ । यसमा फेरि दुई कुरा छन् । उहाँहरुको हुँदा खाँदाको सरकार गयो त्यसमा हुने नै भयो । अर्को यो सरकारले सातबुँदे मार्फत जनताका समस्याहरु हल गर्ने गरी अगाडी बढेको छ, आउने वित्तिकै टिआसी विधेक पारित ग¥यो । यो देखिने गरी काम ग¥यो । त्यसैगरी यो सरकारले सुशासन दिने गरी काम गर्ने भनेको छ, त्यसतर्फ आफ्नो यात्रा अगाडी बढाई पनि सकेको छ । यसो हुँदा त सुशासन अन्र्तगत हिजो सरकारमा भएकाहरुले गरेका नराम्रा कर्म, गतिबिधि, भ्रष्टाचार आदिलाई त नियन्त्रण गर्ने भो । नियन्त्रणमात्र होइन त्यस्ता खालका गतिबिधि गर्नेलाई त कारबाही समेत हुने भो । यसले गर्दा प्रतिपक्ष अत्तालिएको हुन सक्छ । यही कारणले यसलाई रोक्न यो सरकारको बिरोध गरौ, सहयोग नगरौँ, सकेसम्म असहयोग गरौ, यसलाई तर्साएर राखौ भनेर प्रतिपक्षले आफ्ना गतिबिधि अगाडी बढाइरहेको जस्तो देखिन्छ । यसको कुनै अर्थ छैन । हो हामीले प्रतिपक्षको खवरदारीलाई सकरात्मक र जायज कुरालाई सकरात्मक रुपमै लिनुपर्छ । तर नाजायज र जनताका अहितमा हुने काम कुरालाई मान्नुपर्छ भन्ने छैन । सत्तारुढ दलले देश र जनताको हितमा हुने मात्रै काम गर्नुपर्छ । यसलाई देश र जनताको हित हुने काम नगर्न र अहित हुने काम गर्न छुट छैन । तर जनताका हितका काम गर्दा प्रतिपक्षले सहयोग गर्नुपर्छ असहयोग र विरोध हैन ।


तर प्रतिपक्षले त तपाईहरुलाई यो सरकारले भ्रष्टाचारी लुकाउने काम गर्न खोजिरहेको, सुशासन कमजोर पार्न खोजिरहेको, संविधान संशोधनको नाममा साना दललाई सिध्याउन खोजिरहेको, लोकतन्त्र कमजोर पार्ने खोजिरहेको भनिरहेको छ । कसरी चिर्नुहुन्छ यसलाई ?


यो सरकारले भ्रष्टाचारी लुकाउने हैन खोजेर कारबाही गर्ने गर्छ । यस सन्दर्भमा हाम्रो पार्टीले संसदमै भनिसकेको छ भने सात बुँदेमा पनि आइसकेको छ । अझ हामीले त यसभन्दा अगाडी नै संसदमै भनिसकेका छौ । यसका लागि भ्रष्टाचार हेर्ने हामीसँग संबैधानिक अंग छ, अक्तियार दुरुपयोग आयोग छ, राष्ट्रिय सतर्कता केन्द्र छ, केन्द्रीय प्रहरी अनुसन्धान ब्यूरो छ । ति ति निकायले छानविन गर्छन, बहस पैरवी गर्छन, सत्य, तथ्य पत्ता लगाउँछन र दोषीलाई कारबाही गर्छन । अर्को हिजोको सरकारले छानविन गर्दै गरेको कुरा अब रोकियो भने चाहिँ त्यहाँ आशंका गर्दा हुन्छ । तर यो भन्दा अगाडिको सरकारले ननिकालेको कुरा पनि यो सरकारले निकाल्यो भने यसलाई धन्यबाद दिनुपर्छ । यसर्थ प्रतिपक्षले यसमा आशंका गर्नुभन्दा पनि हिजोका काम कुराहरु किन भएनन्, रोकिए भनेर खबरदारी गर्नुपर्छ, ति काम चाँडो गर्न सहयोग गर्नु पर्छ । न कि हिजो हामी बच्न बनाएका कुरा किन बिगारेका, हिजो हामीलाई बचाउन खोज्नेलाई किन हटाएका, हिजो हामीले राखेका मानिसलाई किन हटाएका भन्ने भन्दा पनि हिजो हामीले छानविन गरिरहेका फाईलहरु किन रोकिए भनेर भन्ने काम प्रतिपक्षले गर्नुपर्छ । यसमा र यसभन्दा अगाडी बढेर काम गर्न हाम्रो सरकार तयार छ ।


संविधान संशोधन प्रतिपक्ष विना संम्भब छैन, उसलाई कसरी समन्वयमा ल्याउनुहुन्छ त ?


संविधान संशोधनको बिषयमा हामी सत्ता पक्ष र प्रतिपक्ष हुँदैहुँदैनौ । संविधान कार्यान्वयनको अहिले ९ बर्ष लागेको छ । बयासिमा हामीले संविधानलाई अद्याबधि गर्ने भनेकैछौ । यसकालागी पहिले हामी समिक्षा गर्छौ । अनि संबिधान कार्यान्वयनमा देखिएका असजिला बुँदामा छलफल गर्छौ । अहिले मौलिक हक भनेर २९ वटा कुरालाई उल्लेख गर्र्यौ । तर त्यसमध्य मुस्किलले ५ वटा हकमात्रै कार्यान्वयनमा आएका छन । बाँकिको कानून बनेको छैन । त्यो किन बनेन त्यता तर्फ मानिसहरुको ध्यान गएको छैन । महंगी बढ्यो भने पनि संघियतालाई, भ्रष्टाचार भयो भने पनि संघियतालाई, मानिसहरुले जागिर पाएनन् भने पनि संघियतालाई, मानिसहरु बाहिर गए भने पनि संघियतालाई दोष लगाउने बाहेक अरु काम भएन । यसर्थ समस्या एकातिरबाट भैरहेको छ, दोष अर्कोतिर थोपर्ने काम भैरहेको छ । अर्को अधिकारकालागी भनेर प्रदेशका मुख्यमन्त्री सिँहदरपा आएर धर्ना दिनुपर्ने, अधिकार तल नदिने यता जनताले चाहिँ लौ यो संघियतालेत सबै सत्तमै पारो अधिकारनै हनन् गर्यो, खर्च बढ्यो यसको काम छैन भनेर संघियतामाथि दोष थोपर्ने अबस्था भयो । यसको अन्त्यका लागि यो के हो ? साँचै यसको उपादेयता नभएको हो कि, प्रभाबकारीता कम भएको हो कि ? यसलाई प्रभाबकारी रुपमा सुधार गरेर लाने हो कि वा यसमा भएका बोझिला, झन्झटिला विषय वा कमिकमजोरी छन भने त्यसलाई हटाएर सहज पो पार्ने हो कि भन्ने सन्र्दभमा र अर्को समावेशिता र निर्बाचन प्रणालीका बारेमा कुरा उठिरहेको छ । यो निर्बाचन प्रणाली रहुँजेल कुनै पनि एक दलको बहुमत आउँदैन भन्ने निष्कर्ष निकालिएको छ । त्यसमा पनि संशोधन गर्नुपर्ने होला, अर्को प्रत्यक्ष कार्यकारी प्रधानमन्त्रीको कुरा पनि उठिरहेको छ भने अर्को आज सम्म पनि ठुला दलहरुले नै बढी सिट जिती रहेको हुनाले र अहिले ठुला दुईदल मिलेकाले अब यीनिहरुले हामी साना दललाई निल्नकालागी निर्बाचन प्रणालीमा फेर बदल गर्ने लागेका पो हुन कि भन्ने आशंका पनि साना दलहरुको छ । यसैले उहाँहरु बढी तर्सित पो हुनुभएको हो कि भन्ने पनि देखिएको छ । यसमा खास कुरा के हो र खास कुरा यो हो भन्नका लागि सबै कुरामा समिक्षा गर्नेगरी, संविधानका धाराधारामा समिक्षा गर्ने गरी दफादफामा छलफल गरेर यसलाई के गर्दा उपयुक्त हुन्छ भन्ने निष्कर्ष सबै दलहरु मिलेर सर्ब सहमतिकासाथ त्यसको छिनोफानो गर्नुपर्छ । अनि संधिधान संशोधन गर्नुपर्छ । संविधान संशोधनमा अहिले देखिएका समस्याको समाधान गर्दा र संबिधान संशान गर्दा सर्ब स्वीकार्य बनाउनुपर्छ भन्नेमा हामी छौ । हामीले काँग्रेस केन्द्रीय समितीको बैठकबाट पनि संघिय समावेसि, लोकतान्त्रिक, गणतान्त्रिक र धर्म निरपेक्षता हाम्रो पटक पटकको राजनीतिक आन्दोलन र क्रान्तिका मुख्य उपलब्धि हुनुका साथै यी बिषय संबिधानका मुख्य शर्त हुन । यसमा यताउता नगरी कन, यसलाई नहल्लाइकन थप मजबुद बनाएर संबिधान संशोधन गर्नुपर्छ हामीले भनेका छौ । हामी त्यसमा यताउता गर्दैनौ । जे भनेका छौ त्यो गर्छौ ।


टिआरसी बिधेक र संबिधान संशोधनमा काँग्रेसभित्र फरक मत छ कि छैन ?


छैन । टिआरसी विधेक र संविधान संशोधनको बिषय फरक हो । टिआरसी बिधकका सन्दर्भमा हाम्रो एकमत छ । किनकि त्यसबेलाका हाम्रा सभापति एर्व पुर्बप्रधानमन्त्री स्वर्गिय गिरिजाप्रसाद कोइरालाले राज्यपक्षका तर्फबाट बृहत शान्ति सम्झौतामा हस्ताक्षर गर्नुभएको र त्यसको एउटा मुख्य पक्ष हुनुको नाताले यसलाई चाँडै टुङगोमा पुर्याई शान्ति स्थापना र दिगो विकास गर्नुपर्ने हाम्रो दायीत्व पनि भएकोले यसलाई जति सक्दो चाँडो सम्पन्न गर्नुपर्ने थियो । त्यो बृहत शान्ति सम्झौताले नृदिष्ट गरेका लडाकुका विषयमा के गर्ने, घाईते, बेपत्ता, अपाङगका बारेमा के गर्ने, सहिद र सहिद परिवारका बारेमा के गर्ने, भन्ने सन्दर्भमा त्यो बेला नेपाली काँग्रेसले जे धाराणा राखेको थियो, टिआरसी बिधेक पारित गर्दा पनि त्यो धाराणाबाट विचलित नभैकन पारित गरेको हुनाले टिआरसीका बारेमा एकमत छ । र यही कारणले नै यसमा अन्तराष्ट्रिय समुदायले समेत यसलाई समर्थन गरेको छ । जहाँसम्म संविधान संशोधनको बिषय छ यो चाहिँ दोद्ध पछिको बिषय भएकोले र काँग्रेस खुला लोकतान्त्रिक पार्टी भएकोले यसमा यसका सदस्यहरुले आफ्ना निजि विचार, धाराणा राख्न पाइने भएकोले हाम्रो पार्टीको महासमितीको बैठकमा केहि साथिहरुले यसमा यसो गर्दा राम्र्रो हुन्छ, यसो गर्दा नराम्रो हुन्छ, यसर्थ यसो गरौँ भनेर फरक विचार, सुझाब, सल्लाह, धाराणा राख्नुभएको हो । संविधानका बिषयमा मात्र होइन हाम्रो पार्टीमा पार्टीको नीति, विचार, सिद्धान्त र विधानका सन्दर्भमा समेत आफ्ना विचारहरु राख्न पाईने भएकाले राख्नु भएको हो । यसले गर्दा हाम्रो पार्टीमा एकमत छैन कि जस्तो देखिन्छ । तर त्यो होइन एकमत छ, हामी खुलेर छलफल गर्छौ, जुटेर सहमति गर्छौ । यसलाई हाम्रो जस्तो लोकतान्त्रिक पार्टीमा स्वाभाविक पनि मानिन्छ । यसलाई अन्यथा रुपले हेर्नु पनि हुँदैन । हाम्रो पार्टीमा बहस, छलफल, विचार राख्ने सन्दर्भमा अन्य पार्टी जस्तो निरंकुषता पनि छैन, छुट छ । यसर्थ एकाध बिषयमा हाम्रा साथीहरुले महासमितिमा राम्रोको लागि फरक विचार राख्नुभएको हो, सुझाव दिनुभएको हो । तर संबिधान संशोधनको मूल र आधारभूत विषयमा फरक मत, विचार छैन ।


तपाईहरुको कारणले शान्ति स्थापना र संविधान संशोधनमा कुनै समस्या हुँदैन ?


हुँदैन । हो एकपटक हाम्रो पार्टी विभाजन भएको छ । तर त्यो बेला पनि हाम्रो नीति, विचार र सिद्धान्तका कारणले होइन । त्यो बेलाको सरकारले लिएको नीतिको बारेमा असमझदारी बढेको हुनाले भएको हो । तर अहिले पार्टीमा त्यो अवस्था छैन । हो जुन सुकै बिषयमा पनि पार्टीभित्र बहस, छलफल हुन सक्छ । तर अन्तिममा हामी सहमतिकैसाथ निष्कर्षमा पुग्छौ । त्यो हाम्रो संस्कार र परम्परा जस्तै भैसकेको हुनाले यसमा पनि हामी त्यसैगरेर अगाडि बढ्छौ । हामी भित्रको सैदान्तिक कुराले समस्या आउँदैन ।


तपाई सब ठिकठाक छ भन्नुहुन्छ तर सातबुँदैमा छलछाम छ त्यही भएर बाहिर आएन भन्ने ब्यापक चर्चा छ नी, के हो ?


होइन, सातबुँदे सहमतिको सबै कुरा त प्रधानमन्त्रीले संसदमा बाचन नै गरेर सुनाउनु भयो भने हाम्रो पार्टीको केन्द्रीय समितिले त्यसको सातबुँदा उल्लेखै गरेर अनुमोदननै ग¥यो । त्यो कुरा सञ्चारमाध्यममा छापियो । यसर्थ यो बाहिर आएन, यसमा छलछाम छ भन्ने कुरा चाहिँ प्रतिपक्षले लगाउने आरोप हो । यहाँ १२ बजे राति गरेको कुरा त जस्ताको जस्तै बाहिर आउँछ भने सात बजे गरेको कुरा बाहिर आएन भन्ने कुराको त अनुमाननै गर्न सकिँदैन । तर पनि यसो भन्नुको अर्थ चाहिँ के हो भने यही कुरालाई लिएर अदालतमा मुद्दा हाल्न पनि मिल्दैन, कारबाही गर्न पनि सकिँदैन । त्यसैले यो भ्रद सहमति हो । भद्र सहमति भनेको भद्रता रहुञ्जेल सम्म सहमति हुन्छ, भद्रता भंग भएपछि सहमति रहँदैन । त्यसैले यसमा दुबैले दुबैलाई विश्वास गर्नु बाहेक अर्को विकल्प छैन । त्यसैले अहिले हामी असार १७ गते दुई पार्टीका प्रमुख नेताहरुले गरेका सहमतिलाई भद्र सहमति मानेका छौ । यो कुनै एकपक्षले उलघंन गरेको खण्डमा यो स्वत उलंघन हुन्छ । यो सहमति उलंघन गरे बापत कुनै कानून पनि लाग्दैन, कारबाही पनि हुँदैन । त्यसैले यसलाई दुई पार्टीविचको सहयात्रा र सहकार्यको कडिको रुपमा लिनुपर्छ । यो यस्तै हो, यस्तै हुनुपर्छ नभै हुन्न भन्ने कुरा हुँदैन । यसलाई यही रुपमा बुझ्नुपर्छ ।


भद्र सहमतीमा यताउता हुँदैन सहमति कार्यान्वयन हुन्छ भन्नेमा विश्वस्त हुनुहुन्छ ?


छौँ । यही भएरनै हामीले सहमति गरेका हौं । र यो गरिसकेपछि यसमा शंका गर्नुहुँदैन भन्ने हाम्रो मान्यता हो । हामीबीच यो भद्र सहमति आउने ८४ साल सम्म रहन्छ । यो ओली सरकारले दुई बर्ष काम गर्छ । त्यसपछि काँग्रेस सभापति शेरबहादुर देउवाको नेतृत्वमा चुनाबी सरकार हुन्छ र त्यसले चुनाब सम्पन्न गर्छ । यही हो दुई पार्टीबीचको सहमति । यसमा कसैले शंका गर्नु जरुरी छैन ।


तपाईले यसो भनिरहँदा प्रदेश सरकारको अबस्था हेर्दा त यसमा समस्या देखिन्छ ?


पार्टी भनेको निर्जिब बस्तु होइन । सहमती भैरहँदा पनि दुई पार्टीविच सहमती भैहाल्यो अब चुपचाप बस्नुपर्छ भन्ने त हुँदैन । दुई भिन्न पार्टीका नेताहरुका विचमा पनि बिभिन्न आसा, अपेक्षा, आकाँक्षा, महत्वकाँक्षा त हुन्छन । ति यो वा त्यो रुपमा अर्थात भिन्न पार्टीका भिन्न आशा, अपेक्षा, ब्यबहार त भिन्न भिन्न रुपमै प्रकट हुन्छन । त्यो प्रकट हुने सन्दर्भमा टकराब हुन्छन । ति टकराबहरुलाई हाम्रा नेताहरुले पहिले कसरी ब्यबस्थापन गर्नुभयो वा गर्ने सहमती भएको छ । त्यसअनुरुप नै ब्यबस्थापन गर्नुहुन्छ, मिलाउनुहुन्छ ।


आमजनताले अपेक्षा गरे अनुसार अब टिआरसी विधेक कार्यान्वयनमा जान्छ, विकास र शान्ति अगाडि बढ्छ हैन त ?


हो, यो अगापड बढछ । अब ऐन बनिसकेपछि आयोग बन्छ । आयोगले काम थाल्छ । कानून बन्नुभन्दा अगाडि हामीले राष्ट्रिय, अन्तराष्ट्रिय सरोकारवाला पक्षदेखि पीडित र विज्ञसँग छलफल र झण्डै १० बर्ष लामो परामर्स गरेका छौ । त्यसकारण यसमा अन्तराष्ट्रिय स्वीकार्यता पनि छ । अन्तराष्ट्रिय स्वीकार्यता भएपछि यो विधेकले कानूनी रुप लिएको छ । अब यो कानून कार्यान्वयन गर्न सरकार कटिबद्ध छ । यदि यसमा सरकारले ढिलाई गरेको खण्डमा प्रतिपक्षी दल पनि यसको एक पक्ष हो ।उसले संसदमा आवाज उढाउनुपर्छ, कडा रुपले प्रस्तुत हुनुपर्छ ।


यहाँभित्र जटिलता चाहिँ कतिका छन ?


हामीले ऐन बनाउँदै जहाँ दण्ड, सजाय, माफि, क्षतिपूर्ति र परिपुरक भनेका थियौ । जसको घरमा सदस्य गुमाउनु प¥यो उसले यसमा अब दण्ड सजाय र कसुर कायम गरेर दण्ड सजाय तिर जाने हो कि द्वन्द्वका बेला भएको यो घटना त्यो बेला द्वन्द्व थियो, द्वन्द्वका बेला भइहाल्यो होस् । अब मलाई राज्यले परिपुरक गर्छ, मेरो सदस्य गुमे वापत राज्यबाट यति पाएँ । अब यसले मेरो जिबिका यसरी गर्छु भनेर मेलमिलापमा जाने । त्यो कुरा ऐनमा छ । यो चाहिँ कसैलाई पनि द्वन्द्व र अशान्ति तिर भन्दा विकास र शान्ति तिर लाने भनेर राखिएको हो । यसरी नै काम अगाडि बढछ ।


कार्यान्वयनमा जाँदा प्रतिशोधको बिषयले समस्या ल्याउदैन ?


मेरो विचारमा त्यो आउँदैन होला जस्तो लाग्छ । किनकि हामी द्वन्द्वरत दुबै पक्ष आलो पालो सरकारमा बसिसकेको हुनाले र हिजो काटाकाट गर्नेहरु साटासाट गर्ने अबस्थामा पुगिसकेको हुनाले नागरिक तहमा हामी मिली सक्यौ माथि किन नमिल्ने भनेर हामीले मिलाएको हो । यसर्थ यस्तो होला भन्ने लाग्दैन । यो ऐनले सबै कुराको समाधान गर्छ भन्नेमै म विश्वस्त छु । तैपनि समस्या नै नआउने त हैन कहिले काँही आउँछ, वाद विवाद होला, एकदुई प्रतिशतमा समस्या पनि आउला । त्यसलाई सहज बनाउनका लागि र समाधान गर्न अदालतको बाटो पनि राखिदिएको छ ।


अन्त्यमा नेपाली काँग्रेसको राजनीतिक अबस्था र योजना कस्तो छ समग्रमा भन्दिनुस न ?


नेपाली काँग्रेस पार्टीचाहि आफु एक्लै हुँदा पनि लोकतन्त्र मानेको पार्टी हो । मुलुकमा पहिले एक दलमात्र थियो, त्यो बेला काँग्रेसले बहुदल माग्यो । हामीले बहुदल मागे पछि बनेका अरु दलहरुले चाहीँ अहिले एक दल मागे । त्यस्ताहरुका बिचमा अहिले हामी राजनीति गर्दैछौ । हाम्रो प्रस्तावानमा बहुलबादमा आधारित बहुदलीय संसदीय ब्यबस्था भनेका छौ । हामी पहिले एक्लै जन्मेका हौ । हामी पछि जन्मेका सातौ, आठौ, नौऔ, दशौले चाहीँ निश्चिित बुँदाका आधारमा एक दलीय ब्यबस्था भनेर लेखेका छन । भनेपछि उनीहरुसँग हामी अहिले बहुदलीय संसदीय राजनीति गर्दैछौ । निर्दल र एकदलसँग प्रतिस्पर्धा गरेर हुर्किएको, बढेको, खारिएको नेपाली काँग्रेसले ८० बर्षको उमेरमा नियमित निर्बाचन भएको भए दर्जन बढी निर्बाचनमा भाग लिएका हुन्थिउँ । यसर्थ हाम्रो नीतिमै मुलुक चलेको छ । यसर्थ हामी बहुलबादमा आधारित बहुदलीय संसदीय शासन प्रणालीमा कटिबद्ध छौ । यही विचारमा हामी प्रतिबद्ध छौ, दृढताकासाथ लागेका छौ, नीतिका सन्दर्भमा । कार्यनीतिका सन्दर्भमा भने नीति र रणनीति मिलाएर कार्यनीति निर्माण हुन्छ । यसमा हामीले सबै दलहरुसँग सहकार्य गर्ने बहुदलीय संस्कृतिको अबलम्बन गर्ने प्रतिस्पर्धात्मक कार्यनीति लिएका छौ । अब हामीले चुनाव जित्नुपर्ने बाध्यता पनि छ । त्यसका लागि केही सांगठनिक र केही निर्वाचनसँग सम्बन्धित रणनीति पनि दिन्छौ । र हाम्रा पार्टीका बेठकहरुले सदैब नीति र सिद्धान्तका बारेमा होइन कार्यनीति र तत्कालीन कार्यशैलीका सम्बन्धमा छलफल गर्छौ । यसका सन्दर्भमा हाम्रा बैठकहरुमा ब्यापक बिषयहरुमा छलफल, बहस हुन्छ । छलफल बहस पछि हामी सर्बसम्मत निर्णय गरेर अगाडी बढछौ । पहिले हाम्रा विचमा धेरै विचार छलफलहरु ह्ुन्छन तर ति निर्णयमा जाँदा साझा सहमतिका साथ टुगिन्छन । हाम्रो लोकतान्त्रिक पार्टी यही ढंगले अहिले सम्म ससक्त रुपमा सञ्चालन भैरहेको छ । त्यतिमात्र होइन अन्य पार्टीहरुलाई पनि समन्वय गर्ने, सञ्चालन गर्न सल्लाह दिने, पार्टी भनेको सबैका विचार र भावना राख्न पाउने गरी लोकतान्त्रिक तरिकाले चलाउनुपर्छ, निरंकुष र तानासाही रुपमा हैन भन्ने कुरा सबै पार्टीहरुलाई बुझाउँदै अगाडी बढिरहेको छ, देशकै ठुला र लोकप्रिय पार्टीको रुपमा लोकतन्त्रको नेतृत्व गर्दै जनताको सुखी, खुसी र समुन्नत जीवनको लागि अगाडि बढिरहेको छ, देश र जनताको हितमा काम गरिरहेको छ ।

शिक्षकले राजनीति गर्दा शिक्षाको नतिजा कमजोर भयो


“नेपाल राष्ट्र बैंकका पूर्व गभर्नर एवं पूर्व संविधानसभा सदस्य तथा हाल भ्याली भ्यू इङ्लिस स्कूलका अध्यक्ष डा. तीलक बहादुर रावलसँग देशको समसामयिक आर्थिक अवस्था तथा वर्तमान सन्दर्भमा अर्थतन्त्रले पारेको असरका साथै राजनैतिक दलहरुको भूमिका र देशको समग्र शैक्षिक स्थितिका बिषयमा पत्रकार टीवी विरहीले गर्नुभएको सान्दर्भिक सञ्चारसम्वाद ।”

डा. तीलक बहादुर रावल


मुलुकको अर्थतन्त्रमा सुधार आउन सकेको छैन यसको कारण के हो ?


– निक्कै लामो समयदेखिनै अर्थतन्त्र डामाडोलको अवस्थामा छ । बजेटहरु आउँछन जान्छन्, हरेक बर्ष पैसा खर्च हुन नसके पनि बजेटको भोलुम बढेकै छ । पुँजिगत खर्च बढ्न सकेको छैन । यसमा समस्या छ । अर्ध बार्षिक समिक्षामा बजेटको आकार घटाईने मात्र होइन राजश्व संकलन समेत नहुने हुँदा यसको लक्षलाई समेत घटाईएको हुन्छ, फेरवदल गरिएको हुन्छ । यस्ता गतिविधि सँधैभरी भैरहेकै हुन । बजेट ल्याउने खर्च राख्ने पुँजिगत खर्च हुन नसक्ने, अर्धबार्षिक समिक्षामा पुँजिगत खर्च घटाउने र त्यो संशोधित पुँजिगत खर्च समेत परिपूर्ति नहुने अवस्था हाम्रो मुलकमा सँधैभरी छ । त्यस्तै बजेटमा आर्थिक बृद्धि ६÷७ प्रतिशत हुने भनिएको हुन्छ तर हुने वेलामा २ प्रतिशत मात्र भैरहेको हुन्छ । यस्तोबेला सरकारमा रहेका मानिसहरुले सरकारका अर्थमन्त्रीले ‘अर्थतन्त्रले लय पक्डदैछ अर्थतन्त्रमा सुधार भैरहेको छ भनेर भन्नु बेकारको कुरा हो ।’ त्यसो भन्नु हुदैन । मुलुकको वित्तिय अवस्था जस्तो छ त्यस्तै देखाएर त्यसमा सुधार गर्नुपर्ने हो । त्यसो हुन सकिरहको छैन । बोलीमा विश्वास गर्ने अवस्था छैन । विश्वासमा संकट छ । अहिले बाणिज्य बैंकहरुमा पैसा थुप्रिएको छ, उनीहरुले उद्योगी ब्यवासायी र जनतालाई प्रसस्त ऋणदिन सक्ने अवस्था छ । तर, पनि उद्योगी ब्यवसायीहरुले संस्थाहरुले प्रसस्त ऋण पाउन सकेका छ्रैनन् । उनीहरुले बैंकबाट चाहेजती ऋण लिने, ब्यवसाय सञ्चालन गर्ने र मुनाफा गरेर बैंकको किस्ता ऋण तिर्न सक्ने अवस्था अहिले छैनन् । जसकारण अर्थतन्त्र चलायमान हुन सकेको छैन । मुलुकको वित्तिय अवस्थामाथी ब्यापार घाटा बढेको छ, आम्दानी कम खर्च बढी भैरहेको छ ।


हुन त यसो हेर्दा आयात पनि अहिले घटेको देखिन्छ तर, आयात भन्दा निर्यात बढी घटीरहेको छ । अर्थात नीर्यात ३ प्रतिशतले घटेको छ भने आयात २ प्रतिशतले घटेको छ । यसरी हेर्दा बैदेशिक व्यापारमा संकुचन आएको छ । आयात भन्दा निर्यात वढी घटेकोले अर्थतन्त्र लिक बाहीर गैरहेको छ । मुलुकको अवस्था राम्रो छैन ।


बजेटको समिक्षा सहित यस्को कारण र समाधान सहित बजेटलाई कसरी लिनु भएको छ ?


– बजेट पास भैसकेको छ तर, यो बजेटलाई परम्परागत बजेट नै भन्न सकिन्छ । किनकी यो बजेट पनि पहिलेपहिलेको भन्दा केमा परक छ र ? छैन बजेट बढाएको बढाएै छन, चालु खर्च वढेपनि पुँजीगत खर्च हुन सकेको छैन । राजश्व बृद्धिहुन सकेको छैन । अर्धबार्षिक समिक्षामा राजश्व लक्ष समेत कटौती गरिन्छ, त्यो पनि पुरा हुँदैन भनेपछि पहिलेको बजेट र अहिलेको बजेटमा के फरक छ र ? छैन । यसको कारण राजनीति अस्थिरता, राजनेताको अकर्मन्यता, भ्रष्टाचार, कुशासन र नेताका ब्यक्तिगत स्वार्थ प्रमुख कारण हो । अहिले पुँजिगत खर्च ३ सय ४५ अर्व राखेको छ, फाइनान्सियल म्यानेजमेन्ट, आन्तरिक ऋण ३ सय ६७ अर्व छ । बैदेशिक ऋण तिर्न सरकारले ऋण नै लिईरहेको छ । बाह्य सहयोग सोचेजती आउन सकेको छैन । यसपटक ५० अरबको लक्ष राखेको छ तर, १० महिनाको उपलब्धि ५ प्रतिशत मात्र छ । यस्तो निराशाजनक अवस्थामा परम्परागत बजेटबाट के उपलब्धी हुन्छ भनेर ठान्ने ? समस्या छ । यस पटक धानको उत्पादन पानी नपरेकै कारण पहिले जति जमीनमा धान रोपाईं हुन नसकेकाले घट्ने भनेकाछन् कृषि विज्ञहरुले । यसको अर्थ हाम्रो उत्पादन घट्दैछ, त्यसको ठाउँमा विदेशबाट आयात गर्ने चामलको मात्रा बढ्दैछ । भने पछि अवस्थामा सुधार त छैन ।


यसको अन्त्य भनेको उत्पादन बढाउनु पर्यो, उत्पादन गर्नेलाई प्रोत्साहन गर्नु पर्यो, मल वीउ, श्रोत साधन र प्रविधि पर्याप्त दिन सक्नु पर्यो । किसानलाई कृषि पेशातर्फ आकर्शित गर्नु पर्यो । कृषकलाई आवश्यक सबै कुराको पूर्ति गरिदिनुस, उद्योग धन्दा बढाउनुस, कृषि मैत्री, उद्योगी ब्यावसायी मैत्री अर्थनीति बनाउनुस् । कृषकले उत्पादन गरेको बस्तु रोडमा फाल्नु नपरोस, खोलामा बगाउनु नपरोस, उद्योगी ब्यवसायी ब्यवसायबाट पलायन नहुन । यस्तो भयो भने मात्र समस्या हट्छ । सरकारी स्वामित्वमा रहेको डीडीसीले दुग्ध किसानको तिर्नपर्ने अर्बौ रकम बाँकी नराखोस् ।


कृषकहरु समस्यामा पर्नुको कारण ?


– नेताको बोलीमा ब्याप्त अविश्वास छ । नेताले कर्णप्रिय कुरा बोलिदिने काम अप्रिय गर्दिने भैरहेको छ । यसले गर्दा नेताले भनेको कुरा कार्यान्वयन हुन सकेको छैन । कृषि गर्नेले अनुदान नपाउने, नगर्नेले खाईदिने भैरहेको छ । यसकारण युवालाई उत्पादनसँग जोड्नु पर्छ र उत्पादन सँग अनुदानलाई जोड्नु पर्छ यसो भयो भने समस्याको हल निस्कन्छ ।


समाधान के हो त ?


– योजना सहि बनाउनु परो, गर्न सक्ने बनाउनु परो, बनाए पछि त्यसलाई कार्यान्वयनमा लानु परो । किसानले दुःख गरेर गाई भैँसी पाल्छन् दुःखको पैसा डीडीसीले खाईदिन्छ । दुःख गरिगरि अण्ठा गोलभेंडा उत्पादन गर्छन, बेच्ने बेलामा मूल्य र बजार नपाएर रोड र खोलामा पोख्छन् । त्यो बन्द हुने नीति ल्याउनु पर्छ । उद्योगी ब्यवसायी मैत्री नीति र योजना बनाऔं त्यसलाई तत्काल कार्यान्वयन गरौं । लगानी पर्याप्त गरिदिऔं, पूर्वाधार निर्माण र श्रोतसाधन किसानसँग पुर्याइदिऔं, यस्ले किसानलाई राहत दिन्छ । अर्को विदेशबाट आयातहुने ग्याँस सिलिण्डर विस्थापित हुने गरी पकेटक्षेत्र छुट्याएर २ हजार परिवारलाई विद्युतीय चुलो प्रयोग गर्न दिउँ । विहान ७ बजेदेखि वेलुका ८ बजेसम्म विद्युत आपूर्तिको ग्यारेण्टी गरिदिउँ । राष्ट्रबैंकले विद्युतीय चुलो किन्न सहुलियत दरमा पैसा दिने ग्यारेण्टी गरौं । यो सफल भएपछि अर्को पकेट क्षेत्रमा ५ हजार ग्यास सिलिण्डर विस्थापित गर्ने गरि त्यस्तै योजना ल्याईदिउँ । यो पनि सफल भएपछि जिल्ला हुँदै सिंगो मुलुकमै यो योजना लागु गरेर ग्यास सिलिण्डर पूर्णरुपमा विस्थापित गरौं यसो भएको खण्डमा विदेशबाट आयात हुने ग्यास सिलिण्डरको अन्त्य हुनेछ । त्यसका लागि विजुलीको उत्पादन ब्यापक रुपमा बढाऔं, विदेशमा बेचौं, विदेशीले लिन नमानेमा आन्तरिक खपत बढाऔं । बढाउने सहज नीति बनाऔं । सबैकुरा एकैचोटी गर्छु भनेर हुँदैन ग्यास सिलिण्डर ५ बर्षमा विस्थापित गर्ने गरि अगाडी बढौं । बाटाघाटा बनाउन गाडी चलाउन त्यही विजुली प्रयोग गरौं । कृषि उत्पादन बढाऔं ब्यापार घाटा घटाऔं । ब्यापार घाटा घटाउने मूल कुरा यही हो, यसो भयो भने कृषक पनि समस्यामा पर्दैनन् मूलुक पनि समृद्ध हुन्छ ।


राजनीतिक नेताले कर्मचारीलाई र कर्मचारीले राजनीतिक नेतालाई दोष लगाउने गरेका छन, मुलुक विग्रनुमा यो हो चाँही के ?


– तपाईंले मेरो हृदयको कुरा भन्दिनु भयो । यस्तो कुरा पहिले देखि अहिलेसम्म चलिरहेको छ । कसैले राजतीतिज्ञहरुले बढी भष्ट्राचार गरेका हुन भनेका छन, कसैले कर्मचारीतन्त्रले भनेका छन् । यसमा दुवै दोषि छन् । राजनीतिज्ञले मलाई यति बुझाउ नभने कर्मचारीले जवरजस्ति त्यस्तो काम गर्नै सक्दैन, डर हुन्छ । तर, नेतालेनै मलाई यो समस्या छ, उ समस्या छ, निर्वाचनमा यति ऋण लागेको छ, भनेर उनीहरुलाई गलत बाटोमा लाग्नु पर्ने बाध्यताको सृजना गर्छन, सरुवा, बढुवा, नियुक्तिमा चलखेल गर्छन् अनि समस्या त्यहिबाट शुरुवात हुन्छ । म कुनै कर्मचारी छु भने मेरो सरुवा, बढुवा, नियुक्तिमा यति लेउ भन्दा मैले त्यो कसरी दिन सक्छु, के खाएको छु, कसरी खान सक्छु भन्ने अडिगलिने हो भने त्यो विकृतीको अन्त्य हुन्छ । तर, त्यसो नगरी हवस हजुर भनेर पैसा दिएर नियुक्ति लिनुभयो, बढुवा हुनभयो भने त्यो नेतालाई दिएको पैसा उठाउन घुस नखाई धरै छैन । म आफैं यसको उदाहरण हुँ । मलाई कांग्रेस सरकारले गभर्नर बनायो पछि एमालेको सरकार आएपछि एमाले सरकारले जनता र ब्यवसायीको अहितमा हुने गरि मौद्रिक नीति बनाउन नमान्दा मलाई हटाएका थिए । पञ्चायतकालमा देवेन्द्रराज पाण्डेले राजाले भनेको गलत कुरा नमानी सचिव पदबाट राजीनामा गर्नु भएको थियो ।


मैले पनि दुईचार जना प्रधानमन्त्रीसँग काम गरेको छु । उहाँहरुले घुमाउरो तरिकाले पैसा माग्दा तपाईहरुले के भन्न खोज्नुभएको हो मैले बुझिन, मैले कहिँ कतैबाट, कसैबाट पैसा लिएको भए सबैतिर बुझ्नुस मेरो हातबाट कुनै अनुचित काम गरेको भए, कसलाई कुनैकाम गरिदिए बापत कसैले दिन्छु भनेको भए उठाएर लिनुस् उहाँहरुलाई मेरो अगाडि बोलाएर सोधी दिनुस भनिदिन्छु, होइन भने मलाई यस्ता कुरा नगरिदिनुस भन्थे । म नचाहिँदा काम गर्दिनथे, घुस पनि दिन्नथे यसरी भन्न सक्नुपर्छ । काम नविगारेको भए कर्मचारीले पनि म अनैतिक काम गरि तपाईलाई घुस दिन सक्दिन भन्न सक्नु पर्छ । त्यही नहुँदा अहिले मुख्य सचिव समेत पक्राउ परेका छन् । नेताको दवावमा काम गरे, नेता चोखा भए, सहीगर्ने कर्मचारी फसे । भएको यहि हो ।


टक्कर लिनसक्ने ल्याकत आफूले राख्नुपर्छ । मलाई खोईत कसैले केहि गर्न सकेनन् । मलाई पनि त छ महिनामै गभर्नरबाट निकालेका होइनन् ? मेरो केहि गल्ति थिएन म सर्बोच्च अदालत गएँ, त्यहाँबाट न्याय पाएँ फेरी काममा फर्केर आफ्नो योजना अनुसार राष्ट्र बैंक हाँके । यसर्थ दुवै दोषि छन् । तर, पछिल्लो समय राजेन्द्र लिङ्देनले नेताहरु भ्रष्ट छन भनेर नेतालाई दोष दिएका छन् भने आरजु राणाले कर्मचारी भ्रष्ट भएर समस्या भएको कुरा गरीरहेका छन् । यसर्थ दुवै गलत छन, दुवै दोषि छन् ।


मुलुकको समस्या पर्गेल्ने गरीको भिजन मिसन भएको राज नेता नै छैनन् । यसले गर्दा मुलुकमा, जनतामा निराशा बढीरहेको छ, जनताले बरु निश्चित समय सम्म निरंकुष शाषक आवस तर देश विकास होस हामीले सुख सुविधा पाउँ भन्ने जनताको ग्राफ बढीरहेको छ ।


यस्तो होला त ?
– अहिले यीनै नेताबाट त यो सम्भव देखिँदैन । किनकी यो नीति तथा कार्यक्रम र बजेट त्यस्तै कर्मकाण्डी छ, सोच ब्यवहार पुरानै छ, बदलिएको छैन, स्वार्थहरु झनझन बढीरहेका छन्, राजनीतिक इगो झन बढीरहको छ, बाह्य स्वार्थ र हस्तक्षेप त्यतिकै छ, नेतामा चेत आएकै छैन । देश र जनतालाई शिरमा राखेर काम गरौं भन्ने खालका राजनेता छैनन् । आफू र आफ्नाको हित, मलाई सुख सुविधा कसरी गरौं भ्रष्टाचारका काण्डबाट कसरी जोगिउँ भन्नेमा मात्र ध्यान छ । यसरी के हुन्छ र ?


नेतामात्र बेठिक छन कि प्रणाली नै बेठिक भयो ?


– बेठिकहरुले शासन गरेकाले अव प्रणाली र ब्यवस्था नै बेठिक भयो भन्ने निष्कर्षमा बहुसंख्यक जनता पुगिसके भन्ने मेरो निष्कर्ष छ ।


मुलुक बन्ला त ?


– शासन सञ्चालन गर्ने पद्दत्ती र पात्र ठिक भएनन् भन्ने निष्कर्ष जनताले निकालेका हुनाले र ब्यवहार मार्फत नै यो कुरा पुष्टि भएकोले अव ब्यवस्था यो उ भन्ने होइन, शासक यो त्यो भन्ने होइन, प्रणाली यो त्यो भन्ने होइन । अव यस्तो गरौं मिलौं भन्ने होइन देश बनाउन सक्ने योग्य ब्यक्ति खोजेर १० बर्ष डिक्टेटरसीप शासन ब्यवस्थामा सबैले काम गरौं देश बनाऔं ।


त्यस्ता ब्यक्ति होलान त ?


– छन नी ! न्याय क्षेत्रमा छन्, शिक्षा र स्वास्थ्य क्षेत्रमा छन्, पूर्व कर्मचारीहरुमा छन्, उद्योग ब्यवसायमा छन्, किन नहुनु ? कल्याण श्रेष्ठ, बद्रीबहादुर कार्की, कृष्णजंग रायमाझी, टोपबहादुर सिंह, कुलमान घिसिङ देखि सन्दुक रुइत जस्ता ब्यक्तित्व छन् त मूलुकमा ।
यस्ता ब्यक्तित्वहरुसँग साथ सहयोग, सुझाव, सल्लाह लिएर मूलुक चलाउने हो भने रेलको लिकबाट बाहिर गैसकेको अर्थतन्त्रलाई पुनः लिकमा ल्याउन सकिन्छ । अर्को भ्रष्टाचार र भ्रष्टाचारी प्रति निर्मम भएर अगाडि बढ्ने नेतृत्व आएमा मूलुक धनि बन्न केहीवेर लाग्दैन ।
तपाईं जस्ता योग्य र दक्ष ब्यक्तित्वहरु साइलेण्ट बस्दा समाधान कसरी होला, गर्ने कस्ले होला त ?
– म त तपाईं जस्ता सञ्चारकर्मीसंग भनिदिने हो, लेखिदिने हो । अब हाम्रो सकृय जीवन छैन । सुझाव सल्लाह दिने हो कसैले आवश्यक ठानेर मागेमा नत्र भयो । म कसैका ढोकामा गएर पद माग्ने, सल्लाह दिने, राजनीति पद प्रतिष्ठाका लागि कुद्ने मरिहत्ते गर्ने गर्दिन म केहि समय अघि देखिनै राजनीतिबारे निष्कृय दर्शक भएको छु ।


म अहिलेको राजनीति, राजनीतिक नेता, ती नेताले अहिले सञ्चालन गरेको शासन ब्यवस्था, त्यसले ल्याएका विकृति विसंगति प्रति चिन्तित छु असन्तुष्ट छु । तर, म एक्लैले गर्नै सक्ने केहि छैन् । भोलीका दीनमा म यो देशलाई बनाउन चाहन्छु, समृद्ध पनि चाहन्छु मलाई साथ सहयोग देउ भनेर कोही निस्कियो भने उसलाई सहयोग गर्छु । साथ दिन्छु । त्यो क्षमता मसँग छ । मैले माथी भनेका २ वटा एजेण्डा रेलको लिकबाट बाहिर निस्किएका छन् । अर्थतन्त्रको डिब्बा सुधारेर लिकमा ल्याउने र भ्रष्टाचारमा निर्मम बन्ने भएमा सबै ठिक हुन्छ ।


मूलुक समस्यामा पर्नुमा मौद्रिक नीति पनि जिम्मेवार छ की ?


– छैन, राष्ट्र बैंकको आफ्नै सिमितता छन् । नीति छ, जस्ले आन्तरिक स्थायीत्व, बाह्य स्थायीत्व हेरेर काम गर्छ । फेरी हाम्रो मुद्रा भारतीय मुद्रासँग पेग गरेको छ । जस्ले गर्दा भारतीय स्थितिलाई अनुगमन नगरेर हामीले त्यति स्वतन्त्रता पूर्वक मौद्रिक नीति बनाउन सक्दैनौं । यस्तो अवस्थामा पनि कोभिडले तहस नहस पारेको बेला बजेटले सिन्को भाच्न नसकेको बेला राष्ट्र बैकले आफ्नो सिमाभित्र रहेर मोद्रिक नीतिलाई अर्थतन्त्रलाई चलायमान बनाएको छ । त्यो राम्रो कुरा हो । राष्ट्र बैंकको गभर्नरले विगार्ने कुरा हुँदैन । अहिलेको गभर्नरले पनि नराम्रो काम गरेका छैनन् ।


सहकारी ठगीको कुराले र एसईईको नतिजाले दुवै क्षेत्र समस्यामा देखिए नी ?


– हो, यो दुवै क्षेत्र समस्यामा छन् अहिले । पहिले म गभर्नर भएको वेलामा पनि सहकारीलाई राष्ट्र बैकले नीयमन, निर्देशन र सुपरभिजन गर्नुपर्छ भन्ने कुरा उठेको थियो । त्यो राष्ट्र बैंकको नीति नियम देखि व्यवहारले नै यो कुरा राष्ट्र बैंकले गर्न सक्दैन भनेको थिए । अहिले पनि त्यसको कुरा उठेको छ जस्तो लाग्छ तर, त्यो अब्यवहारिक र राष्ट्र बैंकले धान्न नसक्ने कुरा हो । यसका लागि स्वतन्त्र आयोग बनाउनु पर्छ । त्यसलाई सहयोग, सुझाव, सल्लाह राष्ट्र बैंकले गर्नुपर्छ भनेको थिए । अहिले पनि त्यसै गर्नुपर्छ ।


अधिकार सम्पन्न राष्ट्रिय स्वतन्त्र आयोग बनाउनु पर्छ त्यस मार्फत समस्या समाधान गर्नुपर्छ । शिक्षा क्षेत्रमा पनि यस्तै समस्या छ, त्यसलाई सहि नीति नियम बनाउने र नीति नियम कार्यान्वयन गराउनु पर्छ । शिक्षकले राजनीति गर्ने होइन पढाउने काम गर्नुपर्छ । विद्यार्थीले नेपाल मै भविश्य देख्ने विदेश जान नपर्ने अवस्थाको सृजना गर्नुपर्छ त्यो खालको सहि शिक्षा नीति नियम सरकारले बनाउनु पर्छ ।

अन्तरवार्ता: अन्तरराष्ट्रिय सिद्धान्त, मुल्य, मान्यता अनुसार सहकारीलाई ब्यबस्थित गर्नेछौ – ओमदेबी मल्ल



राष्ट्रिय सहकारी महासंघकी अध्यक्ष ओमदेबी मल्ल सहकारी अभियन्तामात्र होइन कानून बनाउने संसदको पुर्ब सभासद पनि हुनुहुन्छ । सहकारी सम्बन्धि राष्ट्रिय अन्तराष्ट्रिय ज्ञान र आबद्धता हाँसिल गरी सक्नुभएकी उहाँ मेहनती,संघर्षशिल, सक्षम, सफल र अब्बल महिला नेतृको रुपमा समेत परिचित हुनुहुन्छ । उहाँले सहकारी कर्ता अभियन्ता, नेतृत्वकर्तादेखि कानून निर्माता सम्मको अनुभब हाँसिल गर्नुभएको छ । अहिले मुलुक आर्थीक संकटमा लपेटी रहेको बेला सहकारीहरुको अबस्था, समस्याको समाधान र नीति नियमका सन्दर्भमा छलफलले गरेको कुराकानीको सम्पादित अंश ।


अध्यक्ष ज्यू अहिले सहकारीहरुको अबस्था कस्तो छ ?


सहकारीहरु विगत बर्षहरु भन्दा अहिले केहि सुधारको अबस्थामा छन । त्यसले हामीलाई राहतको महशुस भएको छ । पहिले चाहि सहकारी भन्ने वित्तिकै यीनिहरु फटाहा हुन, चोर हुन सबै बदमाश हुन भन्ने थियो । तर अहिले चाहिँ त्यसमा केहि सुधार भएको छ ।


कति सहकारीहरु समस्यामा छन, त्यसको कारण के हो ?


सहकारीमा संकट आउनमा सरकारले सहकारीलाई राम्ररी नबुझिदिँदा र राम्ररी काम नगर्दिँदा पनि यस्तो समस्या आएको हो भन्ने लाग्छ । विगतमा म कानून बनाउने विधाएकको रुपमा पनि काम गरीसकेको छु । त्यहाँ पनि मैले स्पष्ट भनेको थिएँ कि सहकारी पनि वितिय क्षेत्र हो, यसलाई सुशासन र समृद्धिको बाटोमा लानकालागी बैकिङग क्षेत्रको कर्जा असुली न्यायधिकरण जस्तो संस्था चाहिन्छ भनेर । त्यसो भयो भने यसका सदस्यहरुदेखि सिँगो संस्थाहरु नियम कानून अनुसार वितिय अनुसाशनमा बसेर काम गर्छन, कसैले गल्ति गर्यो भने कर्जा असुली केन्द्रले कारबाही गरे जस्तो कारबाहीको दायरामा पनि ल्याउन सहज हुन्छ । सहकारीहरु पनि राम्ररी अनुशासित भएर चल्छन भनेर प्रस्ताब सम्म पनि गरीएको हो । तर त्यसरी काम नहुँदा पनि सहकारीमा अहिलेका समस्याहरु आएका हुन ।


अर्को कुरा अहिले सम्म नेपालका ३१ हजार ३ सय ७३ सहकारीहरु छन भन्ने डाटा आएको छ । त्यसमा जम्मा ५ सय सहकारीहरुमा समस्या आएको भनिएको छ तर आधिकारीक रुपमा त्यत्रो छैन । मैले जानकारी पाए अनुसार कोशि प्रदेशमा ३ वटा, बागमतीमा ४४ वटा र गण्डकीमा ८ वटामा मात्र समस्या देखिएको छ भने विभागमा समस्या ग्रस्त सहकारीहरुकालागी जुन ब्यबस्थापन समिती बनेको छ, त्यसमा चाहिँ २३ वटा भएको सुन्नमा आएको छ । यसलाई हेर्दा कुल प्रतिसतमा न्यून नै भए पनि कारोवारको हिसाबले अलि उच्च परिमाणमा भएकोले यस्तो बढी समस्या भए जस्तो देखिएको हो । अहिले हाम्रो सहकारीहरुमा बचत संकलन, रिण लगानी र सेयरहरु गरेर १० खर्ब बराबरको कारोवार भएको छ भने त्यसमा १ खर्ब चाहिँ जोखिमा परेको तथ्याङकले देखाउछ । संख्याको हिसाबले यो न्यून भए पनि आर्थीक कारोवारको हिसाबले निक्कै हो । यसको समाधानकोलागी सहकारी समस्या समाधान ब्यबस्थापन समिति पनि बनेको छ । तर यसको समाधानमा समितिले काम गर्न नसकिरहेको अबस्था छ । अगाडीको काशिनाथ दाहाल नेतृत्वमा बनेको ब्यबस्थापन समितीले धेरै काम गरेको थियो । त्यसमा महासंघबाट पनि हामीले एक जना प्रतिनिधि पठाएका थियौ । तर त्यसमा जुन ढंगलको बजेट बिनियोजन हुनुपर्ने हो त्यो नभएको, जुन खालको जनशक्ति हुनुपर्ने हो त्यो नभएकोले उहाँहरुले चाहे जस्तो काम गर्न नसकेको यथार्थता हामी सामु छ ।


यसमा हामीले सरकारलाई यो समितीलाई आबाश्यक बजेट पनि छुट्याई दिनु पर्यो र जनशक्तिको ब्यबस्थापन पनि गरी दिनु पर्यो भनेर आवाज उठाएका छौ । पहिले ओरेन्टल सहकारीका कारणले यो ब्यबस्थापन समिती जन्मिएको हो । त्यसमा अहिले १ लाख सम्मको बचत ७ सय जनाको फिर्ता भैसकेको छ भने पहिले समस्या ग्रस्त भएका ५ वटामा ३ वटाका बचत कर्ताको पुरै बचत रकम फिर्ता भैसकेको छ । यसलाई हेर्दा सहकारीहरुमा केहि सुधार भैरहेको भन्न सकिन्छ ।


यसमा सबै पहल र प्रयत्न महासंघले मात्रै गर्यो कि सरकारले पनि गर्यो ?


सहकारीहरुको छाता संगठन हुनुको नाताले महासंघको त यो काम, कर्तव्य र जिम्मेवारी नै भैहाल्यो गर्यो । यसलाई पहिले सरकारले सुनेको थिएन । अहिले हाम्रो अग्रसरता र दवावले सुनेको छ, नीति कार्यक्रममा ल्याएको छ । यसमा सरकारलाई सुनाउने, दबाब दिने, गर्न लगाउने काम महासंघले गर्यो । महासंघले सहकारीहरुका समस्या सरकारले सुन्नु पर्यो, राज्यको तीन खम्बा मध्ये एक खम्बा मानिएको यो क्षेत्रको उत्थान, प्रवर्द्धन र विकासकोलागी सहकारीमैत्रि ऐन नियमहरु बनाउनु पर्यो भन्ने मुद्दाहरू ७५ सालदेखि बाकेर हिडेको छ । जसकालागी महासंघले सहकारीकर्मीहरुलाई जम्मा गरेर आन्दोलन गर्ने,धर्ना दिने, सरकारलाई दवाव दिने लगाएतका गतिबिधिहरु गरेको छ । जसकारण अहिले यसलाई थोरै भए पनि सरकारले सुनेको छ, हाम्रा माग र मुद्दालाई नीति तथा कार्यक्रममा ल्याएको छ । यसले सहकारीकर्मीहरु लाई राहत महसुस भएको छ ।


यो समस्याका प्रमुख कारण के होलान ?


यसमा मान्छेको जति सुकै बुद्धि, विवेक, भिजन, क्षमता भए पनि र कुनै संस्थाले काम गर्न आँट गरे पनि सबै कुरा भनेको आर्थीक नै हो । आर्थीक कठिनाई भए पछि कुनै ब्यत्ति वा संस्थाले राम्ररी काम गर्न सक्दैन । यसरी हेर्दा सहकारीको प्रमुख समस्या भनेको आर्थीक संकट नै हो । महासंघ पनि अहिले यहि समस्यामा छ । विदेशमा सहकारीलाई लिड गर्ने संस्था राष्ट्रिय सहकारी महासंघलाई सरकारले आर्थीक, नैतिक, प्रशासनिक सबै खालका सहयोग गरेर बलियो बनाउँछ । जसले गर्दा सहकारीहरु बलिया हुन्छन, समस्या विहिन हुन्छन ।हाम्रो देशमा त्यस किसिमको व्यवस्था नहुँदा पनि यस्ता समस्या आएका हुन । अर्को कारण भनेको कोरोना महामारीको लामो असरले समग्र वित्तिय क्षेत्रमा नै नकारात्मक असर पुग्यो । वित्तिय संस्था मात्रै हैन, जुनसुकै संस्थाको विकास र उन्नतिको आधार आर्थीक नै हो । आर्थीक संकटकै कारण कतिपय सहकारी लगाएत वित्तिय क्षेत्र ध्वस्त नै भए । त्यसको प्रत्यक्ष प्रभाब अहिले सम्म नै परिरहेको छ । सहकारीको समस्या पनि यर्सैको कारण र असर हो । तर कतिपय सहकारीहरु अन्तराष्ट्रिय सरकारी नियम, सिद्धान्त, मुल्य, मान्यता अनुसार चले तिनीहरु समस्याबाट बाहिर निस्के,केहिले त्यसको अनुसरण गरेनन् ति समस्यामै परे । अहिले मुलुकमा सरकारीको अबस्था कस्तो छ, समस्यामा परेका संस्था कति छन, नपरेका कति छन, समस्यामा किन र कसरी परे भन्ने वास्तविक तथ्यांक सहकारी विभागसँग छैन । यसको अनुगमन, नियमन, निर्देशनकासाथै सहकारी समस्या समाधानकालागी सहकारी महासंघलाई पनि सँगै राखेर संयुक्त अनुगमन समिती बनाउनु पर्यो भनेर भनेका छौ । अहिले यो आबाश्यक पनि भएको छ । यसकालागी हामीले सरकारसँग बजेटको माग पनि गरेका छौ । अहिलेको नीति तथा कार्यक्रमा केहि राहत हुने गरी कार्यक्रम आएको छ । तर पनि सहकारीमा किन समस्या आयो, कसरी आयो, के गरेर समाधान गर्ने भन्ने बारेमा अझै अन्योल छ । हामी यो अन्यौलता हटाउन प्रयत्नरत छौ । अर्को अन्तराष्ट्रिय सहकारीका सात वटा सिद्धान्त र दशवटा मुल्य मान्यतालाई सहकारीकर्मीले आत्मसात नगर्दा समस्या आएको छ भने सहकारी सदस्यहरुले यसको मुल्य मान्यतालाई नबुझ्दा,बैकको जस्तो बढी ब्याज दिने संस्थाको रुपमा लिएर सहकारीमा बढी पैसा राख्दा र सहकारी भनेको सबैको हो यसमा घाटा नाफा सबैको हुन्छ, सहकारीमा १८ प्रतिशत भन्दा बढी नाफा लाभांसको रुपमा लिन पाइदैन, सहकारीले दिँदैन भन्ने कुराको जानकारी नहुदा यस्ता समस्या बढी आएका छन । त्यसैगरी कतिपय सहकारी सञ्चालकहरुले संस्था सवल र राम्रो बनाउने हैन, आफु नाफा धेरै कमाएर चाँडो धनी बन्ने उदेश्यले बचत कर्ताको रकम झिकेर ब्यत्तिगत ब्यबसाय र घर, जग्गामा लगानी गरिदिँदा सहकारीको सिद्धान्त, मुल्य, मान्यता अनुसार काम नगर्दा, सहकारी राम्रो बनाउँदा आफुलाई पनि राम्रो हुन्छ, सदस्यहरु र बचतकर्ता सबैलाई राम्रो हुन्छ भनेर काम नगरिदिँदा यस्ता समस्या आएका हुन ।


सहकारी समस्या समाधानका उपाय र योजना के छन त ?


म यो संस्थाको नेतृत्वमा आईसकेपछि सहकारीलाई मर्यादित र व्यवस्थित बनाउन, सहकारी सिद्धान्त, मुल्य, मान्यता अनुसार सञ्चालन गर्न सरकारसँग नीतिगत छलफल गरी सहकारी मन्त्रालयकै बजेटमा हामीले सरकारी टिम, विज्ञ टिम र सहकारी अभियन्ताको टिम महासंघका सबै सञ्चालक समिती, लेखा समिती, महासंघका १८ वटै संघ, केन्द्रिय बैकका अध्यक्षदेखि सिइओ सम्म बसेर २ दिन सम्म छलफल गर्यौ । त्यसपछि सचिबदेखि रजिस्ट्रार सम्म बसेर तत्कालीन मन्त्रिले उद्घाटन गर्नुभयो र हामी एउटा निचोडमा के पुग्यौ भने अब सरकारले गर्नुपर्ने काम के के, सहकारी महासंघले गर्नुपर्ने काम के के भन्ने कुराको निणर्य गरी काममा अगाडी बढ्यौ । जसको फलस्वरुप आज नीति तथा कार्यक्रममा यो कुरालाई सम्बोधन गरीएको छ ।

अर्को कुरा मैलै त्यतिबेला बरिष्ठ उपाध्यक्षको रुपमा नेतृत्व पनि गरेको थिएँ । त्यतिबेला हामीले महासंघकै सकृयतामा सरकारलाई आफ्ना माग पुरा गराउने उदेश्यले दवाव दिन एउटा कार्य दल पनि गठन गरेका थियौ । त्यो कार्य दलले त्यति बेला धेरै काम पनि गरेको थियो । माइतीघर मण्डलामा २५ हजार बढी मान्छेहरु जम्मा गर्ने, सहकारी मन्त्रीलाई दबाब दिन सबै सिडियो कार्यालयमा १३ बुँदे मागपत्र पेस गर्ने, सिठी र्याली गर्ने, सहकारी विभागमा धर्ना दिने, रजिष्टार कार्यालयमा मागपत्र पेश गर्ने देखि लिएर सबै पार्टीका प्रमुखहरुलाई मागपत्र बुझाउने काम गर्यौ । जसकारण संघीय रजिस्ट्रार कार्यालयबाट श्वेतपत्र जारी गर्ने प्रतिबद्धता सहित विज्ञप्ति निस्किएको थियो । त्यसपछि सरकारका प्रतिनिधि सहित हाम्रो संस्थाका तत्कालीन अध्यक्ष, सहकारी बैकका अध्यक्ष र नेफस्कुनका पुर्ब अध्यक्ष सम्मिलित कार्यदल बनायो । त्यो कार्यदलले तत्कालीन, अल्पकालीन र दिर्घकालीन भनेर सुझाब दिएको थियो । त्यसलाई अहिले लागु गर्न हामी तल्लो निकायसँग छलफल गर्न लागेका छौ । अहिले नीति कार्यक्रममा सूचना केन्द्रदेखि कर्जा सूचना केन्द्र, कर्जा असुली न्यायधिकरण, बचत तथा सुरक्षण कोष र एकिकृत अनुगमन समिती बनाएर अनुगमन गर्ने कुराहरु आएका छन । त्यो लागु भएको खण्डमा त्यसले सहकारीका आधा भन्दा बढी समस्याको हल गर्ने छ । यसर्थ अहिलेको समस्याको मुल जरो भनेको बचतकर्ताको बचत फिर्ता गर्न नसक्नु नै हो । यसको अन्त्य सरकारले सहकारीका सन्दर्भमा हालै ल्याएको नीति तथा कार्यक्रममा प्रस्तुत बिषयले हल गर्छ भन्नेमा म विस्वस्त छु । किनकि कर्जा असुली न्यायधिकरण बनि सकेपछि त पैसा सिस्टमबाटै उठ्छ । रिण उठेपछि सकेपछि बचतकर्ताको बचत रकम फिर्ता गर्न सकिन्छ । यसो भएको खण्डमा सहकारी समस्याको हल हु्न्छ । अर्को कुरा नेपालमा सहकारीहरु एकदमै धेरै भए । यसर्थ अब हामी एकिकृत अभियानमा जानुपर्छ । गत सालको चैत्रमा हामीले तेश्रो सहकारी सम्मेलन पनि गरेका थियौ । त्यसमा अब हामीले २०३० सम्ममा सहकारीको संख्या १० हजारमा झार्नुपर्छ भनेर महासंघकै तर्फबाट कार्यपत्र प्रस्तुत पनि गरेका थियौ । त्यसलाई लागु गर्न अब आउने आर्थीक बर्षबाट ४ बर्षे रणनीतिक योजना बनाएर जाँदैछौ । त्यसमा सहकारीलाई सुशासनमा कसरी लाने, एकिकरण गरेर कसरी सहकारीको संख्या १० हजारमा झार्न सकिन्छ र नयाँ प्रविधिमा कसरी लाने भनेर त्यस अनुसार काम गर्नेछौ । किनकि अब नयाँ प्रविधिमा नजानेहो भने छिटो छरीतो सेवा दिन सकिँदैन, अरु बित्तीय क्षेत्र संग प्रतिस्पर्धामा लान सकिँदैन भनेर थिममै राखेर “सहकारीमा सुशासन, प्रविधि र एकीकरण “ भन्ने स्लोगनकासाथ हामी अगाडि बढ्दैछौ । त्यो थिमलाई प्रारम्भिक सहकारीदेखि, जिल्ला, प्रदेश र केन्द्रको सहकारी सम्मलाई बार्षिक योजनामै राखेर लानुपर्छ, सहकारी सिद्धान्त, मुल्य, मान्यता अनुसार सञ्चालन गराउनुपर्छ भनेर हामीले पत्राचार गर्न लागेका छौ । जसले सहकारीमा अहिले देखिएका समस्याको दीर्घकालीन समाधान दिनेछ । त्यसैगरी सहकारीलाई व्यवस्थित गर्न सातै प्रदेशमा त्यहाँका माननीय, मेयर, उपमेयर, वडा अध्यक्षहरुलाई राखेर प्रदेश गोष्ठि समेत गर्न लागेका छौ । यो काममा महासंघ सकृयताकासाथ लागीरहेको छ, लाग्नेछ ।


यी काम सम्मपन्न गर्न चुनौती के छन ?

– चुनौती त हरेक पेसा, ब्यबसाय, संघ, संस्था र ब्यक्ति लाई हुन्छन नै । हामीलाई पनि छ तर चुनौतीसँग लड्दै अगाडि बढ्ने हो। हरेक काम गर्न पहिलो कुरा त आर्थीक चुनौती नै मुख्य कुरा हो । यी सबै कामका लागि हामीले सरकारसँग बजेटदेखि अन्य कुराको सहयोग माग गरेका छौ। सहकारीलाई सुशासनमा लान, मर्यादित बनाउन,अन्तराष्ट्रिय मुल्य, मान्यतामा अनुसार सन्चालन गर्न सहकारी मैत्री ऐन, नीति,नियम बनाउन अनुगम र नियमनमा सरकारी निकायसँगै महासंघलाई समेत समावेस गर्नुपर्छ भनेर पनि माग राखि रहेका छौ । यो काम गर्नु गराउनु पनि हामीलाई त्यतिकै चुनौती छ। यद्यपी त्यससँग सम्बन्धित कतिपय कुराको सम्बोधन अहिले आएको नीति तथा कार्यक्रमा पनि भएको छ । यसले हामीलाई राहत महसुस भएको छ। यसर्थ मैले माथी भनेका कुराहरु पुरा गर्न सकियो र ति विषयहरुलाई कार्यान्वयन गरेर सहकारी सञ्चालन गराउन सकिएको खण्डमा सबै चुनौती र समस्याको हल हुनेछ । यो उदेश्यकासाथ हामी यो मुल काममा लागीरहेका छौ ।

नागरिकको शान्ति सुरक्षा हाम्रो प्रमुख जिम्मेवारी हो – रोशनी कुमारी श्रेष्ठ


रोशनी कुमारी श्रेष्ठ, प्रमुख जिल्ला अधिकारी, भक्तपुर



जिल्ला प्रमुखको रुपमा के कस्ता काम गरिरहनु भएको छ ?


सबै प्रमुख जिल्ला अधिकारीको काम, कर्तव्य र अधिकार नियम, कानूनले तोकिदिको हुन्छ । तर केहि केहि विशेष कामहरु चाहि जिल्लाको विशेष परिस्थिति र भूगोल अनुसार सृजना हुन्छन् । त्यसलाई हामीले अवस्था र आवश्यकता अनुसार नै ट्याकल गरेर गर्छौं । खासगरी प्रमुख जिल्ला अधिकारीले सेवा प्रवाहका कामहरु, नागरिकका राहदानी, एन्आईडीका सेवाहरु विभिनन उजुरी तथा गुनासाहरुको समाधानको उपायहरु निकाल्ने र सहजीकरण गर्ने देखि शानित सुरक्षाका काम गर्नुपर्छ । त्यसैगरी सुशासनको क्षेत्रमा आफ्नो मात्र नभई जिल्ला भरीका सरकारी कार्यालय र सार्वजनिक निकायले प्रदान गर्ने सेवाप्रवाह र सुशासन कायम गर्ने सन्दर्भमा हामीले थप कामहरु गरेका हुन्छौं । तयसैगरी विपद् व्यवस्थापनका कामहरुमा हाम्रो प्रमुख भूमिका रहेको हुन्छ । त्यसमा पनि समन्वय सहजीकरण र प्रमुख नेतृत्वदायी भुमिका लिएर हामीले काम गरीरहेका हुन्छौं । अर्को हामीले विकाश निर्माणका कामहरु सहजीकरण गर्ने काम पनि हामीले गरीरहेका हुन्छौं । विकास निर्माण गर्दा आइपर्ने बाधा व्यवधानहरु हटाउने विकास निर्माणको काम अवरुद्ध हुने अवस्था आएमा त्यसलाई सुचारु गर्न सहजीकरण गर्ने र त्यस्ता कामहरु समयमै लक्ष्य अनुसार सम्पन्न गर्न हाम्रा प्रयत्नहरु जारी रहन्छन् । त्यसबाहेक अहिले प्रमुख जिल्ला अधिकारीले संघ सरकारको केन्द्रीय प्रतिनिधिको रुपमा जिल्लामा रहने भएको हुनाले प्रदेश सरकार र स्थानीय सरकारसँग पनि समन्वय गर्ने मिडियटरको रुपमा पनि हामीले काम गर्ने गरेका छौं । यीनै कामहरु मैले पनि भक्तपुर जिल्ला प्रमुखको रुपमा गरिरहेको छु ।


चुनौतीपुर्ण कामहरू चै के के हुन् त ?


– शान्ति, सुरक्षा हाम्रो मुख्य काम हो । हामीले संपूर्ण जिल्लावासी नागरिकको जिउ धनको रक्षा गर्नुपर्ने मुख्य काम भएको र अर्को शान्तिसुरक्षा तथा अपराध नियनत्रण सन्दर्भमा कहि कतै त्रुटि भैहाल्छ कि, अराजक र अवान्छिन्त गतिविधि भैहाल्छ कि भैरहेको छन् कि भन्ने हाम्रो चासो रहने हुन्छ । यस्ता गतिविधिबाट यो भक्तपुर जिल्ला अहिलेसम्म जोगिएको, त्यस्ता खालका गतिविधि त्यति धेरै नभएको सामान्य नै रहेको र शान्ति सुरक्षाको अवस्था मजवुत् नै रहेको यहाँलाई जानकारी गराउँछु । चुनौतिको रुपमा चाहि शानित सुरक्षा र अपराध नियनत्रणलाई प्रभावकारी बनाउने त्यतिखेर जीउधनको सुरक्षाको पुर्ण अनुभूति हुने गरी काम गर्नुपर्ने चुनौति छ । अर्को निजी तथा सार्वजनिक जग्गाका विवाद र लेनदेनका विषयहरु छन् । हुन त पछिल्लो समय यस्ता समस्या देशैभर छन् तर भक्तपुरमा अन्य जिल्लाको तुलनामा अलि बढि छन् ।


जग्गामा कस्ता किसिमका समस्या बढी छन् ?


– सरकारी, पर्ति जग्गाहरु मिचेको, थिचोमिचो गरेको, लोभ लालच गरेको, हराएको, अभिलेख नभएको भन्ने समस्याका गुनासा र उजुरी पनि छन् भने अधिकरण गरेर जग्गाहरु सहकारीमा राखेका, लिलामीमा, लेनदेनमा नमिलेका, जग्गाको चित्राकार र नापनक्सामा फरक परेका लगाएत व्यक्तिगत लेनदेनका समस्याहरु बढि आउने गरेका छन् ।


स्थानीय सरकारसँगको सहकार्य र समन्वय कस्तो छ, जटिलता के छन ?


– स्थानीय सरकारसँगको काममा सहकार्य र समन्वय प्रभावकारी नै छ । जटिलता चाहि स्थानीय तहले स्थानीय सरकार सञ्चालन ऐन २०७४ अनुसार काम कारवाही गर्नुपर्ने हुन्छ । तर त्यसलाई नटेकिकन गरिदिंदा त्यसमा हामीले हस्तक्षेप गर्नुपर्ने अवस्था छ । किनकी स्थानीय जनताको जनप्रतिनिधिका हैसियतले त्यो दायित्व पुरा गर्नुपर्ने जिम्मेवारी उहाँहरु कै हो तर जनताको माझमा चाँडै लोकप्रिय बन्नका लागि ऐन, नीति, नियम मिचेर काम गर्न खोज्दा र त्यस्ता कार्यले पछि समाजमा कस्तो असर पर्छ भन्ने कुरालाई ध्यानमा नराखि काम गर्न खोज्दा यस्ता समस्या आएका छन् । त्यसलाई समाधान गर्न पालिकासँग सहकार्य, समन्वय र सहजीकरण लगायत हस्तक्षेपकारी भूमिका पनि हामीले निर्वाह गर्नुपर्दछ र गरेका पनि छौं ।


कस्ता प्रकारका मुद्दाहरूमा हस्तक्षेप गर्नुपर्ने अवस्था बढी देखिन्छ ?


– लेनदेन, घरजग्गा विवाद बैंकिङ कसुरका घटना र ढुङ्गा गिटी, बालुवाका अर्थात् प्राकृतिक श्रोत साधनको उत्खनन्, दोहन र ओसारपसारका घटनाहरु बढि आउँछन् ।


नागरिकता र राहदानीको सेवा प्रवाहको अव्यवस्था कस्तो छ?


– नागरिकता राज्यसँग जोडिएको नेपालीको पहिलो पचिान र आधिकारीक प्रमाणपत्र हो । यो बिना कुनैपनि व्यक्ति कुनैपनि काममा सकृय हुन सक्दैन । अर्थात् जुनसुकै ब्यापार व्यवसाय गर्न र जागीर खान नागरिकता पहिलो आवश्यकतामा पर्छ । यसर्थ पनि यो अति महत्त्वपूर्ण प्रमाणपत्र हो । यति महत्त्वपूर्ण प्रमाणपत्र सुरक्षित राख्नुपर्छ, यो बनाउँदा त्रुटिरहित बनाउन कुनकुन कागजात आवश्यक पर्छ र नागरिकत्ता बनाई सकेपछि यसलाई दुरुपयोग गर्नुहुँदैन भन्ने सामान्य कुराको ज्ञान सबै नागरिकलाई हुनुपर्छ भन्ने मलाई लाग्छ । त्यसमा पनि भक्तपुर त राजधानीसँग जोडिएको सानो जिल्ला वौद्धिक र उच्च चेतना भएका मानिसहरुको बसोबास भएको जिल्लाको नाताले यसको महत्व यहाँ सबैले बुझेका होलान, नागरिकता सम्बन्धित कुनै समस्याहरु छैनन् होला भन्ने थियो । तर मैले यहाँ आएर काम गर्ने सन्दर्भमा हेर्दा यहाँपनि धेरै महिलाहरुका बालबालिका नागरिक्ता विहिन हुनुहुँदोरहेछ । त्यसको कारण चाहि बाबुको पहिचान हुन नसकेको, बच्चाको कागजातमा वाबुको काल्पनिक नाम राखिएको र वतनस्पष्ट स्पष्ट नखुलेकोले समस्या परेको पाइयो । जसकारणले कतिपय महिला आफ्नो छोराछोरीलाई नागरिकताा दिलाउन नसकेर पीडित हुनुहुन्छ । यसको अन्त्यको लागि हामीले केहि समाधानको विषय समेटेर मन्त्रालयमा आफ्नो राय पठाई सकेका छौं र सहजीकरण पनि गरी सकेका छौं । अहिले देखिएका समस्या समेट्ने गरी नयाँ कार्यविधि मस्यौदा तयार हुँदैछ । यसर्थ यो समस्या समाधान होला भनेर त्यस्ता पीडित महिला दिदीबहिनीलाई सुचित गराउन चाहन्छ । उहाँहरुको यो समस्या ढिलो चाँडो सम्बोधन हुन्छ ।


अर्को अहिले गैह्र आवासिय नागरिकता सबै सिडियो कार्यालयले गत असोज देखि नै जारी गरिरहेको छ । चाडपर्वको समयमा यस्ता प्रकारको नागरिकता बनाउने हरुको चाप बढ्ने गरेको छ । किनकी नेपाली दाजुभाइ चाडपर्व मनाउन स्वदेश आएका बेला नागरिकता पनि बनाउने हुँदा चाप बढेको देखिन्छ । यस्ता प्रकृतिको नागरिकता प्राप्त व्यक्तिको सन्दर्भमा उहाँहरुले केकस्ता कामहरू गर्न पाउने बैंकीङ कारोवार गर्न मिल्ने कि नमिल्ने, जग्गा जमिन किनबेच गर्न पाउने कि नपाउने,नाबालक परिचय पत्र बनाउन मिल्ने कि नमिल्ने जस्ता बिषय कानुनमा प्रष्ट नहुदा र कानून बनि नसकेकोले यसमा अन्योल भएको छ । यो अन्योल चाँडै टुंगिएला भन्ने आसा गरेको छु ।


प्रहरी प्रशासन सञ्चालनको अवस्था कस्तो छ ?


– प्रहरी प्रशासन प्रमुख जिल्ला अधिकारीको प्रत्यक्ष समन्वय र निर्देशनमा रहने हु्ँदा हाम्रो निर्देशनमै प्रहरीले काम गर्छ । जसअनुसार हामीले यसलाई हेल्पिङ ह्याण्डको रुपमा सञ्चालन गर्छौं । यो संगठन बिना हामीले काम गर्न सक्दैनौ,हाम्रो लक्ष्य पुरा गर्नै सक्दैनौं । तसर्थ नेपाल प्रहरीले हामीसँगको सम्पर्क समन्वयमै काम गर्छ भने सशस्त्र प्रहरी पनि हाम्रो सुरक्षा समितीमा हु्न्छ । उस्ले जिल्लाको सिमा सुरक्षादेखि राजश्ज असुली र छली रोक्ने काममा सहयोग गर्छ । यसले जिल्लावासीको सुरक्षादेखि भौतिक, साँस्कृतिक सम्पदाको सुरक्षा सम्म गरिरहेको हुन्छ ।


बैंकिङ कसुर र लेनदेनका घट्नाको अबस्था कस्तो छ ?


– यहाँले भनेझैं यी घट्नाहरु देशै भरी बढेका छन् । यहाँ पनि बढिरहेका छन् भने साईवर क्राइमका घट्ना पनि बढेका छन् । खासगरी पछिल्लो समय बैंकिङ कसुरका घटना, लेनदेन नमिलेका घटना र ठगीका मुद्दाहरु बढि छन् ।


यस्ता घटनाको न्याय निरुपण कसरी गरीरहनु भएको छ त ?


– हामीले कानूनले दिएको अधिकार प्रयोग गरेर गर्न सक्ने, दिन सक्ने सेवा हामी दिन्छौं । हामीले दिन नसक्ने, ऐन कानूनले नमिल्ने मुद्दाहरु अदालतमा पठाउने गर्छौं । जस्तैः ठगीको र चेक अनुसारको कुरामा सिधै प्रहरीले अनुसनधान गरेर जिल्ला अदालतमा मुद्दा दायर गर्छ भने लेनदेनका विषयमा हामी दुवै पक्षलाई बोलाएर समन्वय गरेर मिलापत्र गराउने काम हामीले गर्छौं भने केहि जेनुन खालको मुद्दा र गुनासोहरु प्रमाणसहित आउनु भएको छ भने हामीले पिडकलाई उपस्थित गराउने, छलफल गराउने र मुद्दा यसरी गयो भने यस्तो कारवाहि हुन्छ यसरी मिल्नुस भनेर समन्वय गरेर मिलाउँछौं । तर कतिपय केसहरु हाम्रो क्षेत्राधिकार भित्र नपर्ने भएको हुनाले सहजीकरण र समन्वय बाहेक समाधान गर्न नसकेको अवस्था पनि छ ।


नयाँ योजना केहि ल्याउनु भएको छ ?


–त्यस्तो नयाँ योजना त छैन तर वित्तिय साक्षरता र यसको सचेतना बढाउनको लागि कर्मचारीलाई हामीले निर्देशन गरेका छौं । लिखित र मौखिक रुपमा पनि यहाँहरुले अलि बढि जानकारी गराईदिनुस्, यो कुरा सर्वसाधारण जनतालाई थाहा नभएर बढि ठगिने भैरहेको छ भनेर निर्देशन गरेका छौं ।


अर्को नागरिकहरुले अहिले व्यहोरीरहेका हिंसाहरु एकल महिला अपाङ्गगता भएका महिला र बालबालिकाहरुले व्यहोरीरहेका हिंसाहरु, मानव बेचविखन र ओसारपसारमा पर्न सक्ने जोखिमको आँकलन गरेर त्यसलाई रोक्न सचेतनाका कार्यक्रमहरु आयोजना गर्न सहजीकरण गरेका छौं । त्यस संगै जिल्ला विपद् व्यवस्थापन ÷जिल्ला सुरक्षा समितिका बैठकहरुमा विपदमा आइपर्ने समस्या उद्धार र पुनर्स्थापना गर्नुपर्ने कामहरु राहतको कुराहरु हामीसँग भएका श्रोत साधन र जनशक्तिमा भएका अभाबलाई पुरागर्ने सन्दर्भका कुराहरुमा हामी पालिका लगायत सरोकारवालाहरुसँग छलफल गरेर समाधानमा अगाडि बढ्छौ । यस्ता विषयमा जिल्ला सुरक्षा समितिमा समेत उहाँहरुलाई बोलाएर निणर्य गरी काम गर्ने गरेका छौं ।


यी सबै काम गर्न आर्थिक कठिनाई पनि त होला नी ?


– सेवा प्रवाह दुई प्रकारका हुन्छन् । एउटा हाम्रै कार्यालयले उपलब्ध गराउने सेवा र जिल्ला भएमा सार्वजनिक र नीजि कार्यालयहरुले उपलब्ध गराउने सेवा प्रवाह । यी सबैको आ–आफ्नो स्रोत साधन हुन्छ । हामीले चाहिँ त्यसलाई उच्चतम रुपमा प्रयोग गरेर हामीले प्रदान गर्ने सेवामा कुनैपनि सेवाग्राहीको गुनासो नआउने गरी काम गर्न हामी सचेत छौं । तर जिल्लामा हामीमात्र सचेत भएर हुँदैन । सरकारी र नीजि कार्यालयले पनि जनगुनासो नआउने गरी काम गर्न सक्यो भने मात्र उपलब्धि हाँसील गर्न सकिन्छ । र उपलब्धि हाँसील भयो भने मात्र हामी सन्तुष्ट हुन्छौं । जनशक्तिको अभाव स्रोत साधनको अभाव नीति नियम र कानूनको अभावका बाबजुद पनि हामीले अन्य निकाय जस्तै खाद्यान्नको अनुगमन गर्दा गुणनियन्त्रण विभाग, गुणस्तर विभाग र बाणिज्य विभागसँगको समन्वयमा काम गर्छौ भने औषधिको अनुगमन गर्दा औषधी विभागको सहयोगमा बजार अनुगमन गर्नुपर्ने हुन्छ । त्यो गरी रहेका छौं । तर पनि हामीले कतिपय सन्दर्भमा काम गर्दा श्रोतको अभाव, ऐन, नियम र कानूनी जटिलताले अरुको भर पर्नुपर्दा आफूले सोचे जस्तो चाहेजस्तो सेवा प्रवाह गर्न नसकिरहेको अवस्था पनि छ ।


जिल्लाको विकास, र सेवा प्रवाहको सन्दर्भमा जनताले चाहे अनुसारका काम भएका छन् छैनन् ?


– जिल्लाको विकास, समृद्धि र सुशासनका लागि हाम्रो कार्यालय लगायत प्रहरी प्रशासन, कर्मचारी,उद्योग व्यवसायी, स्थानीय र प्रदेश सरकार एवं नीजि क्षेत्र सबैको उत्तिकै भूमिका हुन्छ, उत्तिकै सहयोग चाहिन्छ । त्यसका लागि हाम्रो कार्यालयको तर्फबाट हामीले खेल्नुपर्ने भूमिकामा हाम्रो श्रोत साधन र जनशक्तिले भ्याएसम्म कुनै कमि कमजोरी हुन नदिई आफ्नो भूमिका र जिम्मेवारी प्रभावकारी रुपमा निर्वाह गरेका छौं । यो राजधानी नजिकको धार्मिक, साँस्कृतिक र पर्यटकीय जिल्ला समेत भएकोलेपनि अलि महत्त्वपूर्ण र संवेदनसिल जिल्ला हो । पर्यटकीय स्थल नगरकोट लगायत अरनिको राजमार्ग हुँदै पुर्बका २१ जिल्ला जाने सडक यातायातको मार्ग भएको हुनाले पनि यस जिल्लामा धेरै सकृय गतिविधिहरु हुने गरेका छन् । त्यतिमात्र होइन पछिल्लो समय यहाँ घर जग्गा खरिद विक्रिमा विकृति बढनेदेखि वित्तिय जोखिमका घट्नाहरु पनि बढिरहेका छन् । उद्योग व्यापार व्यवसाय सोचेजस्तो हुन सकिरहेको छैन, जनताले सोचेजस्तो सेवा प्रबाह र विकास हुन सकिरहेको छैन । यसको अन्त्यको लागि हाम्रो पनि ध्यान छ र अन्य संघ संस्था संगठन सरकारी निकाय, नीजि संस्था प्रदेश र स्थानीय सरकार सबैको सहयोग, सहकार्य, समन्वय र सकृयताको उत्तिकै खाँचो छ । यसमा हाम्रो कार्यालयले पहल कदमी लिईरहेको छ । र सबैको सहयोग र समन्वयको पनि अपेक्षा गरेको छ ।

पदमा बस्ने इमान्दार भएर काम गरे सबै कुरा सुध्रन्छ



सन्तोष चालिसे, माननीय सभापति अर्थ समिति काँग्रेस


अर्थ समितिका काम के कस्ता छन, कसरी गरीरहनुभएको छ ?


अर्थ समितिले मुलुकको अथर्, राजश्वसँग सम्बन्धि कुराहरु हेर्ने बुझने, नीति निर्देशन दिने काम गर्छ । यसमा अर्थमन्त्राल, राष्ट्रिय योजना आयोग, लगानि बोर्ड, नेपाल राष्ट्र बैक र प्राकृतिक साधन तथा स्रोत समितिहरु पर्छन । यि निकायहरुसँग सम्बन्धित कामहरु कानूनको परिधि भित्र रहेर गर्छ । साथै अहिले हामीले १६ औ पन्चबर्षिय योजना बनाउने बारेमा हिजो १५ औ योजना कसरी बने, कार्यान्वयनमा कतिको परिणामहरु आए, के के काम भए वा भएनन् भएनन् भने किन भएनन्, अब बन्ने योजना कसरी बनाउने, के कुरालाई पहिलो प्राथमिकतामा राखेर बनाउने, देशको अर्थतन्त्र सुधार गर्न के गर्नुपर्छ जनताका आबाश्यत्ताहरु पुराहुने गरी कसरी काम गर्ने, देशबाट बिदेश पलाएन भैरहेका युवा बिद्यार्थिलाई कसरी रोक्ने, बढि भन्दा बढि रोजगारी कसरी सृजना गर्ने, शुसाशन कसरी दिने भन्ने बारेमा जनता तिर फर्केर योजना बनाउने सन्दर्भमा यससँग सम्बन्धित स्टेक होल्डरहरुसँग बसेर सबैसँग ब्यापक छलफल गरेर, त्यहि अनुसारको निर्देशन दिएर योजना बनाउन लागीरहेका छौ ।


यस सन्दर्भमा हामीले अर्थमन्त्रीलाई बोलाएर अब फाष्ट्याक मात्र हेरेर, ठुला आयोजनामा मात्र खर्बौ लगानि गरेर, ठुला ठुला अन्तराष्ट्रिय विमानस्थल बनाएर, सिँहदरवारमा एकै चोटि ठुला ठुला महँगा दर्जनौ बिल्डिङहरु बनाएर विदेशि रिण थुपारेर हुँदैन । बिदेशमा उत्पादन भएका पेटा«ेलियम गाडि मात्र भित्र्याएर हुँदैन । त्यसलाई तत्काल रोक र विजुलिबाट चल्ने, त्यसमा पनि आफ्नै उत्पादनका गाडिलाई प्रोत्साहित गर । त्यसले खर्बो डलर बाहिर जाने रकम बचत गर्छ । महँगा महँगा विलासिका बस्तुको खरिद रोक । बिदेशि डलर तिरेर फर्निचर ल्याउन रोक । बरु आबाश्यक नै परेको भए यहिँको काठबाट उत्पादन गर । मुलुक रिनमा परेको बेला बोनस नखाउ । अनाबाश्यक भत्ता नदेउ भनेर निर्देशन दिएका छौ ।


अब हामीले त्यसको सटा उत्पादन बढाउने नीति योजना बनाउनु पर्यो, एमएका सर्टिफिकेट मात्र दिएर त्यसलाई सिरानेमा हालेर सुत्ने, बेरोजगार बढाउने शिक्षा दिएर हुँदैन, गरी खाने, सिप र प्रबिधियुक्त प्राबिधिक शिक्षा दिनुपर्यो, उत्पादनसँग जोडिने सिप र शिक्षा दिनुपर्यो, ठेक्का लिने, अलिकति मोबिलाईज रकम लिने र त्यो ठेक्का झोलामा हालेर काम लथालिँङग बनाएर हिँडने, त्यस्तालाई कुनै कारबाहि नगर्ने र राज्यलाई घाटा पार्ने जस्ता विक्रितिलाई तत्काल रोक्ने कुरा भएको छ । अर्को कृषकलाई उत्पादन गर्न लगानि, सिप, प्रबिधि र साधन नदिने बैकमा पैसा थुपारेर बस्ने कुरालाई पनि रोकेर कृषकलाई पालिका ग्यारेन्टि बसेर सस्तो ब्याजमा रिण दिने, तिम्रो लगानि डुब्दैन हामी जिम्मा लिन्छौ, उत्पादनमा जाउ, डुबे विमाले जिम्मा लिन्छ भनेर उसलाई उत्पादनमा लगाउने, उसले उत्पादन गरेको बस्तु बेच्ने जिम्मा पालिकाले नै लिने गरी योजना बनाएर उत्पादनमा युवालाई जोडने गर्नुपर्छ । मल कारखान यहिँ खोल्नुपर्छ, सिचाईमा लगानि गर्नुपर्छ, मरिन डाइर्भसन योजना चाँडो सम्पन्न गर्नुपर्छ । कृर्षिलाई आधुनिकिकरण गर्नुपर्छ । हलोले जोतेर हैन मिसिनको प्रयोग गरेर जोत्ने, सिँचित गर्ने, औषधि हाल्ने गर्नुपर्छ । त्यसो भयो भने मानिस कृर्षिमा लाग्छ, उत्पादन बढछ, मुलुक आत्मनिर्भर हुन्छ, रोजगारी पनि सृजना हुन्छ । युवाहरु बाहिर जाने कुरामा पनि न्युनिकरण हुन्छ । यसो गर्दा मुलुक पनि धनि हुन्छ, जनता पनि धनि हुन्छन । अब यसरी जानुपर्छ, यो खालको नीति बनाउनु पर्छ । हिजोका जसरी हैन, ढ्याकका ढ्याक परिणाम ल्याउने गरी बजेट बनाउनु पर्छ भनेर ब्यापक छलफल गरेका छौ । त्यहि अनुसार काममा अगाडि पनि बढिरहेका छौ ।


कृषक र कृर्षि विज्ञहरु यहाँ भबिष्य नदेखेर कामकालागी बाहिर गैरहेका छन, बिदेशबाट खर्बौको उत्पादन भित्रि रहेको छ, तपाईले भनेको कुरा कसरी लागु होला त ?


जहाँ जहाँ कृर्षियोग्य उर्भर भुमि थिय, त्यहाँका युवा किसानले काम गरे । उत्पादन पनि गरे तर बजार पाएनन् । उत्पादन बारीमै कुहियो, फालियो । आम्दानि भएन । यसले गर्दा युवा किसान बिदेश हाम फाले । यहा महिनाको ३० हजार कमाउन नसक्ने भएपछि मानिस बिदेश गए । त्यहाँ दुख गरेर महिनाको दुई अडाई लाख कमाए, नसक्नेले पनि ५० हजार त बचाय । त्यो घर पठाए, कामै नगरे पनि त्यसले किनेर खायो, उस्को घर चल्यो, उसका परिवार पालिय । त्यो कारणले युवा बाहिर हाम फाले र जग्गा बाँजा रहे । हामीले हाम्रा कृषकलाई यहाँ काम गर्ने वातावरण नै दिन सकेनौ । समय र परिस्थितिले गर्दा हामीले त्यसलाई रोक्न पनि सकेनौ । हिजो यसो भयो । अब यसलाई रोक्नुपर्छ । कृषकलाई तालिम दिनुपर्छ, लगानि गरीदिनुपर्छ, सिप र प्रविधि सिकाउनुपर्छ, बिउ, मल, सिचाईको प्रबन्ध गरीदिनुपर्छ, प्राबिधिज्ञ दिनुपर्छ र बजारको ब्यबस्था गरिदिनुपर्छ । उनिहरुको उत्पादन र बिक्रिको जिम्मा सरकारले लिईदिनुपर्छ । यति भयो भने अहिलेको युवा बिदेश पलाएन रोकिन्छ । त्यो खालको नीति ल्याउनुपर्छ भनेर हामीले ब्यापक छलफल गरीरहेका छौ ।


अहिलेको एनसेल प्रकरणदेखि अन्य ठुला प्रकरण र राजश्व चुहावटमा कर्मचारीले राजनीतिज्ञलाइर्, राजनीतिज्ञले कर्मचारीलाई दोष दिने गरेका छन । त्यसले जनता आक्रोसित पनि भैरहेका छन नी ?
यो सारा बिग्रिनुमा नेतालाई दोष दिएरमात्र हुनेवाला केहि पनि छैन । जनता इमान्दार छन, उनीहरुले पर्खिरहेका छन, सबैलाई हेरीरहेका छन । आफु चाबि बोकेर बस्ने अनि अरुलाई दोष दिएर हुन्छ ? सहि कसको चल्छ ? अनि उसैले नेताले गर्दा भएन भनेर हुन्छ ? यसपालि पश्चिममा भुकम्प गयो, त्यहाँ राजनीतिक दलका नेता कार्यकर्ताले जनताको घर बनाई दिए, काममा खटे । तर यो देशका एकलाखलाखको हाराहारीमा भएका पुलिस, सेनाले त्यहाँ गएर जनताको घर बनाए ? त्यहाँ गएर खटे ? गएनन् बरु मासुभात खाएर ब्यारेकमा रमिता हेरेर बसे । यहि हो नेपाली संवेदना ? यस्तो बेलामा काम नलाग्ने सेना पुलिस कहिले चाहिँ काम लाग्ने ? अनि नेताले विगारे, गर्न दिएनन् भनेर अरुलाई दोष दिएर मात्र हुन्छ ?


अर्को राजश्व उठाउने कुरामा चुहावट गर्ने कुरामा पनि कर्मचारी इमान्दार भएर काम नगरुन्जेल कहिले पनि सुध्रँदैन । निणर्य गर्ने ठाउँमा कर्मचारीको हाकिम बसेको छ, उस्को कलम चल्छ तर उस्ले इमान्दार भएर कामै गरीदिदैन । त्यो करा तलको कर्मचारीले देखेको हुन्छ । अनि तलकोले पनि त्यसै गर्छ । अनि कसरी राजश्व चुहावट रोकिन्छ, कसरी मुलुकको अर्थतन्त्र मजबुत हुन्छ । विदेशमा हाम्रो जस्तो हुँदैन । त्यहाँ सिस्टममा कर्मचारी चल्छ, उ इमान्दार हुन्छ, अनि जनताको काम हुन्छ, देशको अर्थतन्त्र बलियो हुन्छ । यहाँ आफ्नो स्वार्थमा कर्मचारी चल्छ । यसर्थ निणर्यकर्ता अर्थात ठुलो पदमा बसेको कर्मचारी इमान्दार भएर काम नगरुन्जेल यो बेथिति सुध्रँदैन ।

राजनीतिज्ञले यता प्वाल थुन्छ, उताबाट चोर्छ, उता थुने यताबाट चोर्छ । अनि के गर्ने । इमान्दारले म जनताको हितमा देशको हितमा काम गर्न आएको भन्छ, ढयाकढुक्क काम गर्छ । बेमानले कानूनका छिद्र हेरेर चोरी खाने गर्छ । विग्रिएको अहिले सम्म यहि भएर हो । अब हामी त्यसलाई रोक्ने गरी २० वटा कानून ल्याउँदैछौ ।


त्यसलाई रोक्ने त राजनीतिक नेताहरुले नै हो, यहि रोक्न नसक्दा नै ब्यबस्था नै खराब भएको, तपाईहरुलाई आरोप लागेको होला नि त ?


हामीमाथि वा ब्यबस्थामाथि लागेको आरोप वाईयात हो । कानून बनाउन उनीहरु नै ल्याउने, त्यसलाई कार्यान्वयन गर्ने ठाउँमा उनीहरु नै हुने, उनीहरुले इमान्दार भएर कानुन कार्यान्वयन नगर्ने अनि राजनीतिज्ञले बिगारे, ब्यबसथा ठिक भएन भनेर वाइयात कुरा गरेर अरुलाई दोष दिएर हुन्छ । हुँदैन । अब हामी यस्ता बिषयमा निगरानि गरेर, अनुगमन गरेर, कडा कानून बनाएर नियन्त्रण गर्नेगरी जाने पक्षमा छौ । अब भ्रम छरेर मात्र हुँदैन । परिणा दिने गरी काम गर्ने पद्यतिको विकास गर्छौ ।


तपाई काँग्रेसको नेता, अब मुलुक सुधार्ने काँग्रेसको योजना के छ त ?


जनताले सबैलाई हेरीरहेका छन, बुझि रहेका छन । हामीले पनि हेरीरहेका छौ । नेपाली काँग्रेसबाट प्रतिनिधित्व गरेर सरकारमा गएकाहरुले कसले के गरे त्यो सबैले हेरीरहेका छन, त्यसको मूल्याङकन र मनिटरीङ पनि भैरहेको छ । त्यहि भएर त्यसको ब्यापक आलोचना र बिरोध पनि भैरहेको छ । त्यहि भएर नै काम गर्न नसक्नेले छोडनुपर्छ भन्ने आवाज ब्यापक रुपमै पार्टीमा उठिरहेको छ । अब हिजोको जस्तो पाराले ढाँटढुँट गर्छु भनेर हुँदैन, त्यस्तालाई कसैले छोड्दैन । अब परिणाम निकाल्न सके पदमा बस काम गर, नत्र छोड । यो अबस्था आई सकेको छ, पार्टीमा छलफल भेसकेको छ । नसक्नेले अब अर्को गर्न सक्नेलाई ठाउँ छोडनुपर्छ । यो कुरा सरकारका मन्त्रीलाई मात्र होइन, पार्टीका नेतालाई पनि भैरहेको छ ।


पार्टीको नेतृत्व परिबर्तनको कुरा उठिरहने तर कार्यान्वयनमा नजाने रोग काँग्रेसमा छ नी ?
यो त कसैले नेतृत्व छोड भनेर मात्र त हुँदैन होला नी । त्यसको त विधि र प्रकृया हुँदो हो नी त । निर्बाचनबाट चुनिएको नेतृत्व परिबर्तन या उस्ले स्वईच्छाले राजीनाम दिनुपर्यो या त काम गर्न नसक्ने अबस्थाको सृजना हुुनुपर्यो या त फेरी समय पुगेपछि निर्बाचनबाटै छानिनु पर्यो होला नि त । त्यहि भएर हो । ठुलो पार्टीमा, प्रजातान्त्रिक पार्टीमा यस्तो माग, गुनासा हुन्छन । यो स्वभाविक हो, समय आएपछि यो सबै काम हुन्छ ।


त्यसो भए नेतृत्व फर्ने कुरा चाहिँ पार्टीमा उठेको छ, फेर्ने कुराचाहिँ हैन हो ?


हो, छलफल बहस हरेक हुन्छ, नेतृत्व हस्तान्तरणदेखि पुस्तान्तरणको कुरा उठेको छ । तर अहिले फेर्ने कुरा सम्भब होइन ।


सभापतिको दुईबर्ष कार्यकाल हटाउने कुरा पनि भैरहेको कुरा आएको छ नी ?


त्यो अहिले पार्टीमा छलफलको बिषय बनेको छैन । दुई कार्यकाल भन्दा बढि एकै नेतृत्व रहन नपाउने भन्ने कुरा हाम्रो बिधानमा छ । तर अब भोली दुईतिहाँई सदस्यले हटाउने कुरा गरे त्यो बिधान परिबर्तन भयो भने त भन्न सकिन्न ।


तपाईका पार्टीका नेतालाई एक जना साँसदले नया फम्फादेबिको उदय भएको सबै भन्दा धनि भएको, भ्रष्टाचारमा सम्लग्न भएको कुरा आएको छ नी ?


यो अप्रमाणित कुराको कुनै अर्थ छैन । प्रमाण भए ल्याउ, पार्टीले कारबाहि गर्छ, कसैले बाहिर भनेकै भरमा कोहि दाषि हुँदैन, उसलाई कारबाहि गर्ने अधिकार कसैसँग पनि हुँदन ।


सरकारको कामलाई कसरी लिनुभएको छ ?


सरकारले जनताले सोचे जस्तो हामीले भने जस्तो गरीको सन्तोष जनक काम गर्न सकेको छैन । यो हाम्रो पार्टीगत धारणा हो । यसलाई अन्त्य गर्न प्रधानमन्त्री सकृय हुनुपर्छ ।


प्रधानमन्त्रीले काम गर्ने मन्त्री राख्न, अहिलेकालाई फेर्न काँग्रेसले दिएन भन्नुभएको छ नी ?


यो उहाँको आरोप हो । काँग्रेसले नफेर्नु भनेको हैन । राष्ट्रिय सभाको निर्बाचन सम्म नगरौ, परिस्थिति बिग्रिन सक्छ मात्र भनेको हो । अब राष्ट्रिय सभाको निर्बाचन सम्पन्न भएको छ, अब फेर्न उहाँलाई कसैले रोक्दैन । यो कुरा पार्टीमा भएको छ ।


राजाबादीले आन्दोलन गर्ने भनेका छन नी ?


पुब राजाहरुले २४० बर्ष शासन गरेका हुन त खोई के गरे ? किन जनताले फाल्नुपर्ने अबस्था आयो ? उनीहरुले जनतालाई दास बनाएर नै जनताले फालेका होइनन् ? यसर्थ उनीहरुका कुराको, आन्दोलनको दुहाईको कुनै अर्थ छैन । लोकतन्त्रको विकल्प लोकतन्त्रै हो, राजतन्त्र हैन । जनताले सुख शान्ति र समृद्धि खोजेका हुन, निरंकुष शासक हैन ।


तर तपाईहरुकै कारणले जनता निरास भएका त हुन नि ?


हो, हाम्रा नेताहरुले राम्ररी शासन गर्नुपर्यो अब । जनतालाई शिरमा राखेर काम गर्नुपर्यो, परिणाम दिने गरी काम गर्नुपर्यो, हिजोका गल्ति कमिकमजोरी सच्याएर काम गर्नुपर्यो । यो चाहिँ हो तर हाम्रा नेता कामै नलाग्ने भएका, ब्यबसथै काम नलाग्ने भएको भन्ने भाष्यचाहि अर्थ हिन छ । यो बनि बनाउ षड्यन्त्र हो । यसलाई नेताले बेलैमा बुझनुपर्छ । यो कुरा पार्टीमा पनि उठेका छ, सच्याएर जाने कुरा पनि भएको छ ।


गठबन्धनको आयु कति होला, कोशिको राष्ट्रिय सभा निर्बाचनले त यसलाई धर्मरायो नी समिकरण फेरिन्छ ?


फेरीँदैन । यो दुई बर्षकोलागी सहमति भएको हो, दुई बर्ष पुगेकै छैन । बल्ल एक बर्ष भयो । तर यहि सरकारले परिणाम दिने गरी जनताका समस्या सम्बोधन गरेर गएमा यो ५ चै बर्ष पनि चल्न सक्छ । जहाँ सम्म यसको समिकरण र कोशिको निर्बाचनको कुरा छ, त्यो गठबन्धन छुटिने भएर भएको हैन । गठबन्धन अहिलेको राष्ट्रिय आबाश्यत्ता हो । यो ५ बर्ष हैन १० बर्ष पनि जान सक्छ । यो कुुरा हाम्रो पार्टीले भनि सकेको छ । अहिले समिकरण बदल्ने, सरकारको नेतृत्व फेर्ने कुनै योजना छैन । हुँदा पनि हुँदैन । किनकि अहिले गठबन्धनको राष्ट्रिय आबाश्यत्ता छ । कोशिको निर्बाचन गठबन्धनले गर्दा हैन, पात्र छनौटले गर्दा बिग्रिएको कुरा जनप्रतिनिधिले गरेका छन । नत्र अन्य ठाउँमा सबैले जित्नु त्यहिँ मात्र हार्नुपर्ने कुनै कारण केहि थिएन ।